Christophe Laporte snelt naar zege in zware editie van Parijs-Tours

Christophe Laporte heeft de 118e editie van Parijs-Tours op zijn naam geschreven. In een waar modderspektakel koos de Fransman van Visma | Lease a Bike in de finale voor de tegenaanval. In de straten van Tours versloeg hij zijn mede-vluchter Mathias Vacek in een sprint-á-deux.

Terwijl in en rondom Leuven het WK Gravel plaatsvond, werd ook in Frankrijk over onverharde wegen gekoerst. En wel in de meer dan 125 jaar oude Parijs-Tours. De aanloopfase vanuit Chartres was relatief gemakkelijk, maar de laatste zeventig kilometer richting Tours bevatten de nodige obstakels.



De renners kregen namelijk tien gravelstroken en tal van korte, venijnige hellingen voor de kiezen. In het eerste deel van de 213 kilometer lange wedstrijd ontstond een kopgroep van vier. De grootste naam vooraan was die van Edoardo Affini .

De Italiaan van Visma | Lease a Bike ging op avontuur met de Spanjaard Mikel Retegi (Equipo Kern Pharma), de Fransman Enzo Boulet (CIC U Nantes Atlantique) en de Belg Ceriel Desal (Bingoal WB). Laatstgenoemde werd als eerste ingerekend door het peloton op 107 kilometer van het einde. Pedersen opent de finale Met een sprintersveld om je vingers bij af te likken – onder anderen Arnaud De Lie , Jasper Philipsen en Mads Pedersen waren van de partij – was het niet lang wachten tot er controle in het peloton ontstond.

Met name Alpecin-Deceuninck en Lidl-Trek draaiden actief rond voorin de grote groep. Maar de Amerikaanse formatie aasde niet op een massasprint. In het regenachtige Frankrijk voelde kopman Pedersen zich – zoals zo vaak – goed.

Hij plaatste een eerste aanval op 69 kilometer van de streep. Pascal Ackermann zat in eerste instantie op zijn wiel, maar moest snel lossen. Terwijl de Deen zonder omkijken door brommerde richting de kopgroep, was het tijd voor de eerste gravelstroken.

Op iets meer dan 55 kilometer van de streep vond de voormalig wereldkampioen de aansluiting bij het drietal vooraan. Een goede samenwerking kwam er niet, de vroege vluchters wilden of konden niet meer. Pedersen zag zijn voorsprong op het peloton zodoende snel krimpen tot een halve minuut.

Laporte kiest voor de tegenaanval In het peloton zagen we ondertussen de nodige versnellingen die ervoor zorgden dat het peloton verder uitdunde. Toch bleef de achterstand naar de koplopers – inmiddels reden enkel Pedersen en Affini nog vooraan – lange tijd boven de halve minuut hangen. Christophe Laporte zag in deze overbrugbare achterstand een mogelijkheid om de oversteek te maken.

Het zorgde ervoor dat de televisiekijker vooraan in de koers inmiddels dubbel zag. De Fransman kreeg Mathias Vacek (Lidl-Trek) met zich mee en reed het gat naar hun ploegmaats snel dicht. Het bleek erop en erover voor Laporte en Vacek, want op twintig kilometer van de streep moest na Affini ook Pedersen lossen.

In het peloton, zo’n 25 seconden daarachter, was het intussen hollen en stilstaan. Beiden hadden vertrouwen in hun eindspurt, want de ploegmaten in de achtergrond hielden gebruikelijk hun benen stil. Lotto-Dstny en Alpecin-Deceuninck hadden niet veel mankrachten meer over om hun Belgische kopmannen naar de koplopers toe te brengen.

Een sprint-á-deux De achtervolging in het peloton kwam te laat op gang. In de straten van Tours zou het aankomen op een sprint tussen de Tsjech en de Fransman. Thuisrijder Laporte ging als eerste aan en bleef zijn mede-aanvaller met overmacht voor.

Jasper Philipsen won de sprint om de derde plek vanuit het peloton..