Campus blij met 'Appie': 'Vanaf dag één heeft hij het vertrouwen helemaal waargemaakt'

Abdelhakim (32) is een bijzondere verschijning in het team van Campus Installatietechniek. Hij vluchtte uit Libië voor de oorlog en belandde twee jaar geleden in een warm bad bij het Barneveldse bedrijf. Het is vier uur ‘s middags en de hulpmonteur heeft al een lange werkdag achter de rug.

Daar is echter weinig van te merken. Zijn handdruk is stevig, de uitstraling vriendelijk. ‘Noem me maar Appie of Abdu, net zoals m’n collega’s doen.



Want Abdelhakim is voor Nederlanders lastig om uit te spreken’, zegt hij in goed verstaanbaar Nederlands. Het is 2018 als Abdelhakim van Libië naar Nederland vlucht. Hij laat zijn ouders, broers en alles wat hij bezit achter om in het veilige, maar onbekende Europa een nieuw bestaan op te bouwen.

‘Dat was moeilijk, maar ik wilde niet meer in zo’n onveilig land wonen’, zegt hij. ‘Waarom ik voor Nederland koos? Op YouTube keek ik graag naar voetballers als Robben en Van Persie en Nederlanders leken me aardige mensen, geen racisten.’ Eénmaal in de opvang in Ter Apel is Abdelhakim vastbesloten om razendsnel te integreren, maar zonder de juiste papieren kan hij twintig maanden lang weinig uitrichten.

‘Dat was niet zo’n goede tijd. Ik zat daar alleen en mocht niet werken of naar school. Alles was anders: de taal en de cultuur.

Gelukkig kon ik wel wat vrijwilligerswerk doen: ik schonk koffie in een zorgcentrum en werkte als schoonmaker. Met behulp van Google Translate probeerde ik de Nederlandse taal te leren.’ Na drie maanden in Ter Apel en zeventien maanden in Winterswijk springt Abdelhakim een gat in de lucht: zijn verblijfsvergunning is binnen en hij vindt een appartementje in Ede.

Met hulp van de gemeente Ede kan hij gaan inburgeren en daarna een baan zoeken. ‘In Libië hielp ik wel eens een neef met het installeren van schotelantennes, maar die zag ik in Nederland niet op de daken staan’, lacht hij. ‘Maar zonnepanelen plaatsen en met elektra werken leken me ook leuk.

’ Op de Barneveldse Techniek Opleiding (BTO) leert de vluchteling de eerste kneepjes van het vak. Daarna volgt een stage bij Campus. ‘De eerste dag was een beetje spannend’, blijkt Abdelhakim terug.

‘Ik kende niemand, maar iedereen was aardig. Nu heb ik een contract en werk ik hier al bijna twee jaar. Ik ben erg blij en leer heel veel bij de BTO en tijdens mijn werk bij Campus.

Met collega’s werk ik in bedrijven en woningen. Grote machines zijn nog een beetje moeilijk voor mij, maar klusjes als lampen aansluiten, stopcontacten maken en zonnepanelen plaatsen kan ik al goed.’ Hij is trots om voor Campus te werken en vertelt enthousiast over de open dag afgelopen juni vanwege de opening van het nieuwe pand op Harselaar.

Ook zijn ouders en broers zijn trots op hem, weet Abdelhakim. ‘Ik spreek ze iedere week via de telefoon en in april heb ik ze ontmoet tijdens een vakantie in Tunesië. Dat was erg speciaal, want ik had mijn familie al zes jaar niet gezien.

In Libië is het nog steeds onveilig. Ik volg het nieuws uit dat land niet elke dag, want daar krijg ik hoofdpijn van.’ Zijn toekomst ligt in Nederland.

Abdelhakim, die inmiddels over een Nederlands rijbewijs en paspoort beschikt, is nu nog alleen, maar droomt van een eigen gezin. Hij is blij dat hij al meerdere Nederlandse vrienden heeft. ‘De mensen zijn aardig en houden van een grapje.

Soms eet ik bij mensen uit de buurt. Ik weet niet hoe al dat eten heet, maar het is erg lekker!’ De taal krijgt hij steeds beter onder de knie. ‘Het is wel een beetje moeilijk, maar ik doe mijn best.

Als collega’s woorden gebruiken die ik niet ken, dan zoek ik ze op. Als voorbeeld noemt hij ‘buuten’ en ‘huus’. Ik dacht dat het nieuwe woorden waren, maar heb geleerd dat ze hetzelfde betekenen als buiten en huis’, lacht hij.

Chris van Ee, eigenaar van Campus, kan zich zijn eerste kennismaking met Abdelhakim nog goed herinneren. ‘Hij had toen nog een bos haar waar je u tegen zegt’, lacht Chris. ‘Toen ik met Abdelhakim een rondje door het magazijn liep, hoorde ik de collega’s een beetje smoezen.

In het verleden zijn er meerdere samenwerkingen met jongens uit het buitenland mislukt en de collega’s hadden dan ook geen hoge verwachtingen.’ Zelf had de Kootwijkerbroeker ook wat twijfels erkent hij, maar hij besloot de nieuwkomer een kans te geven. Met succes.

,,Vanaf dag één heeft Abdelhakim het vertrouwen helemaal waargemaakt. Al snel wilde iedereen hem graag mee hebben naar de klus, een goed teken. Abdelhakim past zich goed aan en is een dankbaar persoon.

Hij is vriendelijk, enthousiast en leergierig en kan op termijn zeker een vakman worden. We zijn blij met hem!’’ Campus kan nog meer vakmannen gebruiken. Kijk voor meer informatie op.