Buschauffeur rijdt door als hij 76-jarige wielrenner aanrijdt, passagier vraagt: 'Is-ie dood?'

ONGELUK Buschauffeur rijdt door als hij 76-jarige wielrenner aanrijdt, passagier vraagt: 'Is-ie dood?' Maurice Laparlière Vandaag, 20:24 • 5 minuten leestijd De plaats van het ongeval (l) en een bus op lijn 403 © Google Maps/Wikitraffic Een 76-jarige wielrenner uit Brielle komt twee jaar geleden om het leven als hij de Groene Kruisweg Oost bij Heenvliet wil oversteken. De buschauffeur rijdt te hard en de fietser geeft geen voorrang. In de rechtbank blijkt het drama aan beide kanten groot.

De dan 68-jarige chauffeur uit Rockanje is eigenlijk al met pensioen, maar wil niets liever dan op de bus blijven rijden. En dat mag. Op buslijn 403 tussen Spijkenisse en Hellevoetsluis maakt hij op 4 augustus 2022 zijn laatste rit.



Als de chauffeur een overstekende wielrenner aanrijdt, stopt hij niet, maar rijdt hij door. Op zijn eindbestemming wordt hij gearresteerd. “Zijn helm ging richting de spiegel”, zegt de voormalige chauffeur, inmiddels 70, in de Rotterdamse rechtbank.

De man remt en er volgt een klap. De kap van de spiegel vliegt eraf en er zit een barst in het glas. Op camerabeelden uit de bus is te zien hoe passagiers schrikken en hoofden draaien.

Volgens getuigen vraagt iemand: "Is-ie dood?" Stoïcijns Het moet een onwerkelijk moment zijn geweest in de volle bus. “De passagiers reageren eerst op het ongeval”, zegt de officier van justitie. “Daarna zitten ze lamgeslagen als de bus doorrijdt.

Er is niemand die opstaat en naar voren loopt. Misschien zijn ze zo overrompeld dat ze maar weer zijn gaan zitten.” Een passagier zegt: “De chauffeur reageerde stoïcijns.

" Dat heeft een reden, zo blijkt. De chauffeur is bang dat zijn passagiers bij een noodstop in gevaar komen. Verder denkt hij dat het meevalt.

“Ik dacht: als ik hier straks weer terug ben tijdens de volgende rit, ga ik rustig kijken hoe de situatie is.” “In een split second moest hij een afweging maken”, zegt advocaat Josiena Boelaars. “Op dat moment maakte hij de afweging dat hij een bus vol mensen aan het vervoeren was.

Die mensen zouden allemaal de weg oplopen." De chauffeur rijdt met ruim 60 kilometer per uur over de busbaan, waar hij tijdelijk maar 30 mag. Normaal is de maximumsnelheid daar 80.

Hij zegt het verkeersbord niet te hebben gezien. Volgens de advocaat is de snelheidsverlaging vanwege werkzaamheden niet volgens de wet en is het bord makkelijk te missen. Overigens zou het ook bij een lagere snelheid tot een botsing zijn gekomen, wordt duidelijk na onderzoek.

Straks ga ik rustig kijken hoe de situatie is. De chauffeur na de aanrijding met de wielrenner "Er is ook niemand naar voren gestapt. Je weet van tevoren niet hoe je gaat reageren in zo’n situatie.

Je gaat vluchten, je gaat bevriezen. Hij heeft in een seconde een afweging gemaakt waar hij nu heel veel spijt van heeft.” De wielrenner heeft op zijn beurt geen voorrang gegeven aan de bus.

"We zullen nooit weten waarom hij dat niet deed", zegt de rechter. De chauffeur zegt tijdens de zitting meermaals dat hij het anders had willen doen. “Dat doorrijden, dat had ik niet moeten doen”, herhaalt hij.

"Ik wil nogmaals excuses aanbieden aan de nabestaanden dat ik daar ben doorgereden en niemand heb gewaarschuwd”, zegt hij in zijn slotwoord. 'Niet te bevatten' Aan de andere kant is het voor de nabestaanden "niet te bevatten" dat de chauffeur doorrijdt. “Wat ik het meest erge vind: waarom heb je niet getoeterd? Waarom ben je doorgereden? Waarom heb je niet 112 gebeld?", vraagt een van de dochters van het slachtoffer zich af.

"Had nou maar een beetje menselijkheid getoond." Het gezin van de wielrenner blijkt diep geraakt door het drama. Twee gezinsleden hebben ernstige lichamelijke klachten sinds het noodlottige ongeval.

"Ik kon geen bus meer aanschouwen. Ik kreeg er psychische en lichamelijke klachten van", zegt de andere dochter. Het is wrang dat ze voor haar werk juist is aangewezen op de bus.

"Door veel naar bussen te kijken en therapie te krijgen, lukt me dat. Het doet pijn om langs de plek te komen. Ik ben intens dankbaar voor de steun van familie en vrienden die ik krijg.

” “Mijn vader was een fitte, zeer geoefende wielrenner. Hij gedroeg zich verantwoordelijk, oplettend. Te weten dat de verdachte na het ongeval is doorgereden, hem voor dood heeft achtergelaten is niet te bevatten.

Het doet zo’n pijn”, klinkt het in de slachtofferverklaringen. Depressie Ook de buschauffeur beleeft zware tijden. Na een eerste rechtszaak over zijn rijbewijs stort hij in.

Hij eet, drinkt en praat nauwelijks meer. “Hij zit thuis en zijn vrouw zegt: hij verstilde helemaal, hij zei bijna niks meer”, zegt de advocaat van de chauffeur. Hij wordt met ernstige depressieve klachten opgenomen in een ziekenhuis.

Daar verblijft hij vijf maanden. Het gaat nu wat beter, maar door zijn medicatie is hij traag en vlak geworden, zegt de advocaat. De verdachte zegt dat hij liever geen werkstraf wil, maar dat is juist wat justitie eist.

“Geen enkele straf gaat het slachtoffer weer terug bij zijn familie brengen.” Ze eist de maximale werkstraf: 240 uur. “Er is een leven verloren gegaan.

Meneer heeft te hard gereden. Hij had geen last van de werkzaamheden, maar die borden waren er wel neergezet. Dat bord had hij kunnen zien en moeten zien.

Hij heeft meer dan twee keer zo snel gereden als was toegestaan.” Advocaat Boelaars haalt op haar beurt een van de passagiers aan. “Ik keek naar buiten.

Ik zag een fietser met het hoofd naar beneden. Ik zag haaientanden. De fietser reed gewoon door.

De snelheid van de bus was goed. Ik heb geen borden gezien voor werkzaamheden. Ik zag iemand van de andere kant van de weg die rende naar het ongeval.

Gelukkig was er iemand om te helpen.” De rechtbank in Rotterdam doet over twee weken uitspraak..