Brussels regeringsvorming: mag het nu eindelijk over de inhoud gaan?

We konden vorige week bijna van een mirakel spreken. Er was vijf maanden na de verkiezingen een opening in de formatie van de Brusselse regering. Een lichtpunt.

Een begin van een doorbraak. Open VLD gaat akkoord met een post als regeringscommissaris in de Brusselse regering. Dat is een mooie toegift, die in een klap de formatie aan Nederlandstalige kant uit de impasse kan halen.



Zelfs al moest daar nog op worden dooronderhandeld, het zou een stabiele meerderheid geven van Groen, N-VA, Open VLD en Vooruit. Vier partijen, vier posten in de regering. Maar het voorstel werd nog maar net op tafel gelegd binnen de Nederlandstalige taalgroep, of de PS veegde het al met één pennentrek van tafel.

De N-VA is voor de PS geen optie, zo liet voorzitter Ahmed Laaouej optekenen in L’Echo. Volgens Laaouej betekent de N-VA een bedreiging voor de hoofdstad. Want de nationalistische partij stelt voor om Beliris af te schaffen, de politiezones te fuseren, en wil van Brussel een ondergeschikt bestuur maken van Vlaanderen.

Laaouej herinnert er nog eens aan dat de N-VA in wezen een separatistische partij is die in fine de onafhankelijkheid wil van Vlaanderen. Intussen heeft Les Engagés zich alvast bij de PS aangesloten: liever geen N-VA in de Brusselse regering. Het maakt de puzzel van de Brusselse regeringsonderhandelingen er alvast niet simpeler op.

Even herhalen? De toekomstige regeringspartij MR wil niet van Team Fouad Ahidar weten, en PS en Les Engagés niet van N-VA. CD&V wil niet weten van Open VLD, en vice versa. Open VLD en N-VA zien Team Fouad Ahidar niet zitten, en ook Vooruit loopt er niet warm voor.

Bij Groen zouden de leden moeilijk kunnen doen over de N-VA. Het is haast struikelen over de veto’s. Als niemand water bij de wijn doet, is er gewoonweg geen regering.

Zo eenvoudig is het. Wat het ook wordt, het is hoog tijd dat de Nederlandstaligen snel met een eigen meerderheid komen, als een soort van voldongen feit, zodat Franstaligen niet langer de kans krijgen om zich ermee te moeien. Zoals het ook in het verleden de geplogenheid was.

Dat zijn dan sowieso enkele veto’s minder. Dat zal het allemaal veel makkelijker maken. Het moet in ieder geval snel duidelijk worden, want steeds meer Brusselaars beginnen zich af te vragen waar die politici mee bezig zijn.

Er komen loodzware begrotingsbesprekingen aan, de finan­ciële situatie van het Brussels Gewest is “schrikbarend”, zo valt bij de onderhandelaars te horen. Het is nu hoog tijd dat winnaars van de afgelopen verkiezingen een project uitzetten om Brussel uit het financiële moeras te trekken en de enorme uitdagingen aanpakken, zoals de onveiligheid, de werkloosheid, de wooncrisis en de mobiliteit. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft zich in de 35 jaar van zijn bestaan ontpopt tot een weerbare deelstaat, met een eigen stem in het Belgische federale verhaal, met binnen de hoofdstad een communautaire pacificatie, een zekere fierheid bij de Brusselaars en, gezien de samenstelling van de bevolking en de meertaligheid, een al bij al een geslaagde manier van samenleven.

Het vertoon van de laatste maanden kan dat allemaal weer snel tenietdoen. En dus: laat het snel over de inhoud gaan, en niet langer over de postjes..