1 month Ago
De gaming adaptaties vliegen je de afgelopen jaren om de oren, waarbij niet alles dat wordt gemaakt even succesvol is. We zien dat voornamelijk series het erg goed doen, met HBO's The Last of Us en Amazons Fallout, terwijl filmadaptaties moeite lijken te hebben om succesvol te zijn. Een enkeling daargelaten, zoals de Super Mario Bros.
Movie en Sonic The Hedgehog. Eli Roth durfde het aan om een live action adaptatie te maken van een van zijn favoriete games, Borderlands. Lukt het hem om zijn favoriete gaming franchise om te zetten in een succesvolle film? Een knotsgekke wereld met fantastische personages De Borderlands wereld is knettergek met een aantal fantastische personages en planeten die niet alleen enorm avontuurlijk zijn, maar ook enorm grappig.
Dit is een bijzondere samensmelting van genres, wat zorgt voor een flinke uitdaging voor Eli Roth. Gelukkig hoefde hij zich niet al te strikt te houden aan het script van een game, aangezien er was besloten om een Borderlands verhaal te maken dat zich afspeelt in deze wereld, met personages die we kennen, maar niet één-op-één uit een van de games komt. In dit Borderlands verhaal volgen we Lilith (Cate Blanchett) die in contact komt met een jong meisje genaamd Tiny Tina (Ariana Greenblatt).
Tina heeft een bijzondere gave, waardoor ze interessant blijkt te zijn voor een grote corporatie die een kluis wil openen op Pandora. Dit is een zeer wilde planeet waar ontelbare dieven op af komen die allemaal op zoek zijn naar rijkdom. Lilith besluit dat het haar taak wordt om Tina te beschermen.
Zij kent Pandora namelijk erg goed en krijgt een zwak voor de jonge avonturier. Al snel vormt zich een groep gestoorde geniën, die allemaal Tina willen beschermen en samen willen ontdekken wat haar bijzondere kracht is. Zo voegen Roland (Kevin Hart), Krieg (Florian Munteanu) en Claptrap (Jack Black) zich vervolgens bij de crew.
Beter als serie Mocht je dit lezen en echt totaal niks begrijpen van wat Borderlands nou eigenlijk is, wees dan niet getreurd. De film begrijpt erg goed dat er kijkers zullen zijn die de franchise niet kennen en daarom wordt in rap tempo uitgelegd hoe dit universum in elkaar zit en wie de belangrijkste personages zijn. Hierbij wordt ook direct de grootste zwakte van de film blootgelegd: het tempo.
Borderlands voelt namelijk aan als een film die te veel wil vertellen in een veel te korte tijd, waardoor je als kijker niet de tijd krijgt om een band op te bouwen met zowel de wereld als de personages. Al vrij kort nadat de cast elkaar leert kennen, volgt er een emotioneel moment, waar je als kijker op dat moment nog niks bij voelt. Borderlands duurt namelijk ongeveer anderhalf uur en dat is eigenlijk te kort om zowel het complexe universum als de personages en de slechteriken uit te leggen.
Het besluit om de film zo kort te maken galmt door in alle andere facetten van de film, waardoor ik eigenlijk een beetje medelijden kreeg met de cast. Zij zijn namelijk het slachtoffer van het script. De geweldige cast doet namelijk zijn uiterste best om het beste van het script te maken en slaagt hier deels in, maar je merkt gewoon aan alles dat zij een script voorgeschoteld hebben gekregen waar lastig mee te werken is.
Kevin Hart doet het erg leuk als Roland, Ariana Greenblatt is een heerlijke chaotische Tiny Tina en Jack Black steelt absoluut de show als de erg grappige Claptrap, maar toch weten de emotioneel zware momenten je niet te raken. Cate Blanchetts Lilith krijgt nog de meeste schermtijd en zelfs zij als gerenommeerd actrice, weet niet altijd de juiste snaar te raken. De tekst die ze moeten voordragen komt soms best pijnlijk over en dan niet op de grappige Borderlands manier die we gewend zijn van de games.
Een film die je snel weer vergeet Mede hierdoor is Borderlands een film die je snel weer zal vergeten. Ik zou zelf bijna vergeten dat er ook een slechterik in de film zat: Edgar Ramirez als Atlas. Hij is zelf maar een paar minuten te zien in de gehele film en zou een grote dreiging moeten vormen gedurende het hele verhaal, maar deze voel je totaal niet.
Zelfs op het moment dat het erop lijkt dat hij de crew te pakken heeft, merk je eigenlijk dat hij al geen schijn van kans meer heeft. Dit neemt de spanning weg en zorgt er wederom voor dat een emotioneel moment niet aankomt. Dit alles had misschien wel voorkomen kunnen worden als Borderlands een serie was geweest, want de potentie is er zeker wel.
De wereld is ontzettend mooi en leuk neergezet en ook de acteurs laten zien dat er potentie zit in hun personages. Maar wanneer je anderhalf uur krijgt om dit uit te werken, is dit simpelweg te kort. Borderlands moet een groot avontuur zijn, waarbij je keer op keer op een ander vreemd avontuur stuit.
Dit was naar mijn idee ideaal geweest in een serie format, maar helaas werd er gekozen om een vluchtige film te maken..
