Blinde mensen kunnen weer sporten dankzij buddy's: 'Anders raak ik de weg kwijt'

DEN HAAG - Sporten en bewegen is voor iedereen belangrijk. Maar als je slechtziend bent of blind, dan kan het lastig zijn om te sporten. Met een beetje hulp is er veel mogelijk.

Zo heeft hardloopgroep Running Blind Haag Atletiek sinds een paar jaar ook een wandelgroep en elke zaterdag vertrekken ze vanuit de Vogelwijk de duinen in. Elke deelnemer heeft een eigen buddy, zodat er stevig doorgewandeld kan worden. Verslaggever Erik Kooyman is vandaag de buddy van Marcel Boer (60 jaar).



Marcel heeft een kunstoog en met zijn andere oog ziet hij nog maar een paar procent. Lekker stevig doorlopen is voor hem geen optie, maar met een buddy kan dat wel. Die let op oneffenheden op de weg, stronkjes, stoepranden, maar ook bomen en laaghangende takken.

Op het programma staat vandaag zes kilometer wandelen. De groep bestaat uit zo'n twaalf mensen, zowel blinden als slechtzienden en de buddy's. Het tempo zit er goed in.

Elk 'koppel' is verbonden met elkaar door middel van een lintje of een stok. Tijdens het wandelen blijkt al snel dat het nog niet zo simpel is om buddy te zijn. Doordat Erik niet goed oplet, loopt Marcel met zijn gezicht tegen een laaghangende tak.

'Oh sorry', zegt Erik. 'Als er takken komen, moet je opletten', zeg Marcel. 'Het smaakt namelijk niet zo lekker.

' Gelukkig kan Marcel er om lachen. Na een tijdje heeft Erik zijn rol als buddy iets meer onder de duim. 'Hier wordt het wat smaller en nu komt er een wildrooster', zegt Erik tegen Marcel.

De groep loopt de duinen in en de zon komt door. 'Waarom vind je het prettig om te lopen met deze groep Marcel?' 'Nou, ik vind het gezellig om lotgenoten te ontmoeten. Je komt niet veel blinde mensen tegen en deze mensen zie je elke week.

Natuurlijk loopt de één wat sneller dan de ander, ik loop graag lekker door. Maar dat is allemaal prima. Na afloop is het altijd gezellig.

Lekker bakje koffie erbij.' Marcel heeft één kunstoog omdat hij als kind in een vork is gevallen. Twintig jaar later, tijdens een kroeggevecht, kreeg hij een glas in zijn gezicht.

'Op een gegeven moment zie je dan niks meer', vertelt Marcel. 'Dan zie je je kinderen niet, je kleinkinderen niet meer. Vroeger heb ik op redelijk niveau gevoetbald, ik was keeper.

Ik ben zelfs een keer gescout voor Feyenoord, maar toen ze erachter kwamen dat ik maar één oog had, ging het niet door. Ze vonden het wel heel knap dat ik met één oog zo goed kon keepen.' Halverwege de wandeling wisselt Erik van partner en wordt hij buddy van de 73-jarige Thelma.

'Ik gebruik mijn stok af en toe. Niet dat ik je niet vertrouw hoor', zegt Thelma. Tot een aantal jaar geleden was ze nog lid van de hardloopgroep van Running Blind, maar nu wandelt ze.

Voor Thelma is bewegen heel belangrijk. 'Zelfs belangrijker dan toen ik wat jonger was. Ik merk dat mijn lichaam, als ik twee dagen niet beweeg, gelijk begint te schreeuwen om aandacht.

Als blind persoon loop je vaak maar kleine stukjes, lekker stevig doorwandelen kan ik niet in mijn eentje, dan raak ik de weg kwijt of loop ik ergens tegenaan.' Met een buddy lopen is dus veiliger. 'En we kunnen ook nog gezellig praten met elkaar.

Ik vind het ook altijd leuk als mijn buddy de omgeving omschrijft, of de kleur en vorm van een struik.' Thelma is door een oogziekte op latere leeftijd blind geworden. 'Was je verdrietig dat je niks meer kon zien?' vraagt Erik.

'Oh, ik ben door heel diepe dalen gegaan. Ik heb er veel moeite mee gehad dat ik steeds minder kon zien, dat was erg zwaar. Maar het leven heeft een andere wending genomen door een beetje blij en anders te kijken naar de wereld.

Ik heb leren houden van de stilte.' 'Hoe bedoel je dat?' vraagt Erik. 'De stilte in mijzelf.

Ik mediteer elke dag en ook tijdens het wandelen hou ik ervan om te luisteren naar mijn omgeving. Maar we kletsen ook hoor. Dat is juist gezellig.

' Henri van Geffen startte 12 jaar geleden Running Blind Haag Atletiek . Toen hijzelf meer behoefte kreeg om te gaan wandelen in plaats van hardlopen heeft hij een wandelgroep en een nordic walking-groep opgericht. 'Voor elke wandelaar die visueel beperkt is, wil ik het liefste drie buddy's hebben.

Er is altijd wel iemand die niet kan komen wandelen, maar ik wil geen 'nee' verkopen aan de visueel beperkte wandelaar. Die moet altijd kunnen meewandelen.' 'Wij praten trouwens zelden over de handicap van de deelnemers, het is gewoon geen issue.

Eigenlijk heeft iedereen wel een beperking, ik heb zelf drie herseninfarcten gehad, maar aan mij zie je het niet', vervolgt Van Geffen. Den Haag kent 12.500 blinden en slechtzienden, daarvan is zeventig procent op leeftijd.

'Als je je bedenkt waar blinden en slechtzienden letterlijk en figuurlijk tegenaan lopen, dan is het voor mij een kleine moeite om als buddy met iemand te gaan wandelen.' Samen wandelen, Thelma en Marcel, allebei in hun eigen donkere wereld. De één op zoek naar de stilte, de ander loopt graag voorop.

Maar aan het eind van de ochtend komt iedereen weer samen. 'Heb ik het een beetje goed gedaan Marcel?' vraagt Erik. 'Nou? Er is ruimte voor verbetering', zegt Marcel lachend.

'Maar als je nou volgende week weer komt, dan zal het vast een stuk beter gaan.' In Nederland zijn meer dan 250.000 mensen slechtziend of blind.

Dat aantal stijgt door de vergrijzing en de toename van het aantal mensen met diabetes..