Bjørn was jarenlang verslaafd, nu vangt hij zelf dakloze en verslaafde jongeren op

PERSOONLIJK Bjørn was jarenlang verslaafd, nu vangt hij zelf dakloze en verslaafde jongeren op Nikki Veerbeek Vandaag, 07:58 • 6 minuten leestijd Bjørn Noordzij © Eigen foto Bjørn Noordzij (46) probeerde jarenlang de pijn van zijn heftige jeugd te verzachten met speed. Hij raakte clean en begon drie jaar geleden een opvang voor dakloze en verslaafde jongeren op Goeree-Overflakkee. Hier zet hij zich met hart en ziel in voor jongeren die net zo kwetsbaar zijn als hij ooit was.

Stichting Kairos zit verscholen in een deftige straat met statige gevels in Dirksland. Het lijkt op het eerste gezicht een opmerkelijke plek voor een opvang voor kwetsbare jongeren. Op de voorgevel van het historische pand van de stichting prijkt ‘Huize Salem’, een woord die vrede symboliseert.



Eenmaal binnen valt op hoe netjes en kleurrijk de gezamenlijke keuken en eetkamer eruitziet. De sfeer is gemoedelijk. De jongeren kletsen wat met elkaar, roken buiten een sigaretje of smeren een boterham voor zichzelf.

“Aan een maatschappelijke opvang hangt het beeld dat je met een mes onder het kussen moet slapen”, zegt Noordzij. “De sfeer is hier eerder kneuterig. Het zijn hartstikke lieve gasten.

” Huize Salem in Dirksland © Eigen foto Herkenning in jongeren Soms raakt Noordzij geëmotioneerd als hij over ‘zijn’ jongeren praat. Hij herkent zichzelf in hen. “Dan probeer ik met ze te praten en dan zie ik ze knikken, maar dan weet ik dat het niet aankomt.

Op die leeftijd had ik ook niet geluisterd.” In zijn ogen glinsteren tranen. “Maar het is dan misschien nog niet het moment.

Er is in ieder geval een zaadje geplant.” “Een tijdje geleden was er een jongen die niet in de opvang kon omdat hij een hond had. We gaven hem geld voor het asiel, maar dat heeft hij aan iets anders opgemaakt.

Veel mensen voelen zich dan bedrogen, maar ik vat het niet persoonlijk op. Ik kan er doorheen prikken zonder oordeel, omdat ik precies hetzelfde had gedaan als hij. Als je in zo’n situatie zit, doe je zulke dingen.

Dat is overleven.” De meeste jongeren bij stichting Kairos worstelen met middelengebruik. Daardoor worden ze bij andere opvanghuizen geweigerd.

“Bij ons is iedereen welkom. Ze zitten in een overlevingsmodus en willen hun gevoel dempen. Maar we zien dat gebruik snel naar de achtergrond verdwijnt op het moment dat er rust en stabiliteit is.

” Het buigen van de regels Er zijn huisregels, zoals om 22:00 uur thuis zijn en geen gebruik bij de opvang. Maar soms is Noordzij bereid de regels te buigen. “Na drie waarschuwingen moet je er eigenlijk drie dagen uit.

Maar we hadden een jongen die helemaal stuk ging op straat en al zijn trauma’s opnieuw beleefde. Toen hebben we een andere consequentie bedacht.” Hij vertelt het verhaal van een verslaafde jongen die zich niet aan de regels kon houden.

“Ik wilde hem alsnog een plek geven waar hij af en toe uit kon rusten. We hebben een kast verbouwd naar een kleine slaapkamer waar hij altijd terechtkon. Hierdoor ontstond vertrouwen.

Hij ging mee op survivalweekend. Daar heeft hij drie dagen niets gebruikt. We hebben supermooie en kwetsbare gesprekken gehad bij het kampvuur.

Bij terugkomst zei hij dat hij de kliniek in gaat. Gisteren kreeg ik een berichtje dat hij ons eeuwig dankbaar is.” Geen makkelijke jeugd Noordzij is zelf ook een ex-verslaafde.

In zijn jeugd heeft hij het niet makkelijk. Als hij nog maar zes jaar oud is, belanden zijn ouders in een destructieve vechtscheiding. Er volgen jaren waarin hij geen contact meer heeft zijn vader en op school wordt hij gepest.

Op de middelbare school komt Noordzij in aanraking met blowen. “Als je kwetsbaar bent en gevoelens hebt waar je niets mee kunt, dan maakt blowen het allemaal wat draaglijker. Dan ben je vatbaar voor verslaving.

” Later verbreekt hij ook het contact met zijn moeder en komt hij in een opvanghuis terecht. Daar maakt hij kennis met andere drugs. Ik werd verguisd en had geen contact meer mijn familie Bjørn Noordzij Een leven met pieken en dalen Op zijn zeventiende gaat het echt mis.

“Het was eigenwijs, maar ik besloot op mezelf te gaan wonen op Flakkee. Ik ben speed gaan gebruiken en heb dat tot mijn 33ste gedaan. Mijn leven liep met pieken en dalen.

Soms ging het goed, maar als ik een tegenslag had, viel ik direct terug in gebruik. Dan ging het goed mis en bouwde ik schulden op.” “Ik heb ADD en mezelf jarenlang wijs gemaakt dat ik mezelf een soort medicatie aanbood.

Maar ik bleef mijn gevoel onderdrukken. Als je daar niet mee aan de slag gaat, blijf je kwetsbaar.” Het gaat van kwaad tot erger.

“Ik zwierf alleen in een caravan rond. Het ging toen heel slecht met me. Nadat ik mijn inkomsten verloor, kon ik ook niet meer op campings terecht en ben ik in mijn auto gaan wonen.

Ik werd verguisd en had geen contact meer mijn familie.” Naar een afkickkliniek Zijn leven verandert als hij vrijwilligerswerk gaat doen bij de kringloopwinkel. “Het was zo’n fijne plek, maar ik heb het een paar keer verpest.

Uiteindelijk ben ik ontslagen omdat ik 50 euro had gejat. Daar is aangifte van gedaan. Dat was voor mij het breekpunt.

Als ik dit ook al verpest, dan heeft het geen zin meer.” Noordzij laat zich opnemen in een afkickkliniek en wordt clean. “Alles wat ik jarenlang onderdrukt had, kwam naar boven.

” Het contact met zijn vader herstelt zich, maar met zijn moeder en broertjes niet. “Dat is nog steeds het effect van de scheiding. Het is verdrietig, maar ik heb dingen in de kliniek een plek kunnen geven.

Ik ben nu tien jaar clean en gelukkig.” Het begin van de stichting Net afgekickt mag hij werken bij de kringloopwinkel die hem ooit ontsloeg en werd daar zelfs vestigingsmanager. “Bij de dagbesteding van de winkel kreeg ik schoffies die nergens terechtkonden.

” Hij hoort jarenlang schrijnende verhalen van jongeren die overnachten in auto’s, op zolders en in schuurtjes. Jongeren die tussen wal en schip vallen. Samen met Keesjan de Kruijff, die de jongeren begeleidt, besluit Noordzij in 2021 zijn baan op te zeggen en stichting Kairos op te zetten om die jongeren op te kunnen vangen.

Kairos staat in de Griekse mythologie voor op het juiste moment een verandering teweegbrengen. Bjørn Noordzij en Keesjan de Kruijff © Sanne Waldekker Steun van het eiland De gemeente houdt in eerste instantie een slag om de arm, maar dertig ondernemers op het eiland helpen het duo aan de financiering. "Het laat zien: als je ergens in gelooft, kun je het met elkaar voor elkaar krijgen.

" Minstens zo hartverwarmend vindt hij de reacties van hun buren. “De jongeren worden door de mensen in de straat omarmd. Dat is echt het voordeel van Dirksland.

” Sinds dit jaar spekt de gemeente de stichting ook, met een vergoeding voor maatschappelijke opvangplekken. Zo lang als nodig blijven De jongeren mogen ‘zo kort als mogelijk en zo lang als nodig’ blijven. Voorwaarde is dat ze een goede dagbesteding hebben.

Met veel liefde en aandacht proberen de inmiddels tien medewerkers de jongeren op het juiste pad te krijgen. Soms stromen ze uit naar beschermd wonen, soms naar een eigen huis en soms gaan ze naar de kliniek. Er zijn maar elf plekken, maar uitbreiden wil Noordzij niet.

Het geheim zit volgens hem juist in de kleinschaligheid. “Maar ik gun iedere gemeente een Kairos.” LEES OOK Op Flakkee kunnen dakloze jongeren nergens terecht: daarom starten Bjørn en Keesjan zelf een opvang.