Beheerders van begraafplaats laten reiger Kareltje op arm tatoeëren: 'Hij is een maatje'

DEN HAAG - 'Hallo! Mijn naam is Karel.' Wie de begraafplaats aan de rand van Den Haag bezoekt, krijgt al snel deze begroeting te zien. Op de dodenakker naast crematorium Haagse Duinen woont namelijk een reiger.

'U hoeft voor mij niet bang te zijn, ik houd van mensen', staat er op het bord. De beheerders van de begraafplaats zijn lyrisch over Kareltje, zoals de reiger genoemd is, en hebben 'm met een tatoeage vereeuwigd: 'Wij zijn echt van hem gaan houden, hij biedt troost.' Zo'n twee jaar geleden strijkt de blauwe reiger Kareltje neer op begraafplaats Westduin aan de rand van Landgoed Ockenburgh.



En sindsdien is de vogel niet meer vertrokken. Sterker nog, het dier is bij het meubilair gaan horen. Een ommetje door het administratiekantoor, in de bezoekersaula of over het kerkhof: niets is te gek voor Kareltje.

Al zijn belevenissen worden zelfs minutieus vastgelegd op zijn eigen Instagram-account met zo'n zevenhonderd volgers. In het begin is de blauwe reiger argwanend en schuw, maar gedurende de tijd heeft-ie een strenge opvoeding genoten. Vooral dankzij een dieet van kaas, worst en kipfilet is Kareltje van de mensen gaan houden.

En andersom. 'Hij krijgt eten gesponsord van de lokale kaaswinkel', weet begraafplaatsbeheerder Cheryl van der Hout. 'En van snackbar Ockenburgh krijgt-ie kabeljauw toegespeeld.

' Maar ook rookworst en kipfilet. 'We proberen hem zo gezond mogelijk te houden, maar hij wordt echt goed verwend.' Op de begraafplaats biedt Kareltje troost, vertelt medebeheerder Micha Stolte.

'Toen wij hier een bijzetting van een urn hadden, is Kareltje ons gevolgd. Hij is toen op de steen van nabestaanden gaan zitten, maar die mensen vonden het ge-wel-dig.' 'Er werden allemaal foto's gemaakt.

Zij waren helemaal gelukkig dat-ie erbij was', herinnert Micha zich. 'Dieren zijn puur, oprecht en niet te sturen', vervolgt Cheryl. 'Zeker voor kinderen is een begraafplaats een spannende plek, maar dan geeft Kareltje troost.

Als wij met kinderen hem gaan voeren.' Reiger Kareltje voelt zich helemaal thuis op begraafplaats Westduin: Eerder dit jaar is er verdriet onder de begraafplaatsbeheerders, als blijkt dat de huisvogel is aangereden door een auto en vleugellam onder de bosjes schuilt. 'Daar lag hij heel zielig.

Eigenlijk te wachten tot-ie gepakt zou worden door een roofdier. Toen hebben we de dierenambulance gebeld.' In vogelopvang De Wulp iets verderop verblijft Kareltje in quarantaine.

'Wij hebben ze helemaal gek gestalkt met de vraag hoe het gaat. Na een paar dagen kwam Kareltje weer terug, maar hij bleef wekenlang in de vijver bij het crematorium zitten. Wij dachten echt: dit wordt niks meer.

' Wekenlang proberen de beheerders het vertrouwen terug te winnen van de vogel. 'Wij hebben op onze knieën op het bruggetje gelegen, roepen, lokken. En ineens - van de ene op de andere dag - kwam Karel uit zichzelf door het hek binnengewandeld.

Emotioneel, dat klinkt heel gek, maar hij hoort er echt bij.' Kareltje is intussen kind aan huis op de begraafplaats en wordt onder de bezoekers een steeds bekendere verschijning. 'Hij hoort bij ons team, we zijn echt van hem gaan houden.

Kareltje voelt zich hier fijn, hij is een maatje.'.