Audi-Brussels na lock-out: vakbonden willen sleutels teruggeven, fabriek nog dicht

De economische malaise bij Audi Vorst is zondagavond geëscaleerd in een potje armworstelen tussen directie en vakbonden. Nadat die laatsten 200 autosleutels in beslag namen als drukkingsmiddel reageerde de directie door de fabriek voor onbepaalde tijd te sluiten. Maandag blokkeert een 150-tal arbeiders de hoofdingang aan de Britse Tweedelegerlaan.

De vakbonden laten intussen weten de sleutels voor 12 uur te zullen teruggeven. Verscholen in diepe kappen en onder de weinige beschutting die er is, staan de arbeiders van Audi Brussels maandag in kleine groepjes voor de fabriek te schuilen voor de regen. Zondagavond rond 18 uur kregen ze een bericht dat ze niet moeten komen opdagen maandag omdat de fabriek gesloten blijft.



Ze zullen geen loon uitbetaald krijgen. “Ik ben echt kwaad: amper 12 uur op voorhand, komaan zeg”, klinkt het bij operator Joris Michiels die al 10 jaar in de fabriek werkt. “Dit is de eerste keer dat dit gebeurt.

De mensen hier hebben allemaal rekeningen te betalen, ze hebben leningen en kinderen. De directie geeft nu gewoon gehoor aan de mensen die niet willen werken. Ik sta hier vandaag als signaal dat ik dat wel wil.

” Volgens ACV Metea-vakbondsman Ronny Liedts zoekt de directie van de fabriek met deze stap duidelijk het conflict op door het sociaal overleg aan haar laars te lappen. “Er waren 200 à 300 werkwilligen die niet binnen mochten vandaag”, klinkt het. De directie nam die stap nadat duidelijk was geworden dat de vakbonden de sleutels van een 200-tal wagens in beslag genomen hadden.

“We hadden die stap aangekondigd op de vorige ondernemingsraad: als er geen duidelijkheid is over de toekomst zullen we dit doen”, zegt vakbondsman Noureddin Hamdaoui (ABVV). “Maar de directie wilde nu snel de wagens op de camion naar Duitsland zetten om ze daar af te werken. Daarom hebben wij de sleutels genomen.

” Volgens Hamdaoui hebben de vakbonden die auto’s nodig om te onderhandelen en de directie aan tafel te dwingen. Intussen zitten de vakbonden maandagochtend nog samen. Volgens Hamdaoui is tijdens dat overleg alvast besloten de sleutels voor 12 uur terug te geven.

Peter D'hoore, woordvoerder van de fabriek, laat weten dat dat "alvast een positief signaal zou zijn. Als dan ook aan onze tweede voorwaarde - dat de arbeiders opnieuw normaal aan de slag gaan - wordt voldaan, dan kan de fabriek terug open. Wij zijn daar zelf ook vragende partij voor trouwens.

" Die heropstart zal evenwel niet voor maandag meer zijn, maar ten vroegste voor dinsdag. Gevraagd naar de uitkomst waarop de vakbonden hoopten met hun manoeuvre, kijkt de vakbondsman bedrukt. “Ik vrees dat we zelfs niet de helft van de banen zullen kunnen redden.

” Ook elders is de sfeer gelaten. Onder enkele halfopen tentjes vertelt een arbeider die verantwoordelijk is voor de carrosserie dat hij teleurgesteld is dat er niet meer volk staat. “Dit is toch een fabriek van 3.

000 man. Misschien hebben ze de hoop wat opgegeven, maar goed dat heb ik ook al lang gedaan. Ik wil nu gewoon dat het gedaan is, dat de spelletjes stoppen en ze ons vrijlaten.

” Wat verderop klinkt het dat “duidelijkheid" het enige is wat de arbeiders vragen. “We zitten sinds juni geblokkeerd. Ik heb al besloten niet terug te keren zelfs als het wel kan.

Die bruggen zijn verbrand.” Een zelfde geluid klinkt bij Rudi Druart en zijn collega’s die met z'n vijven, armen gekruisd, onder de bomen staan te schuilen. Hij werkt al 34 jaar voor Audi Vorst.

“Ook zijn kompanen leggen dubbele cijfers voor, luid gelach klinkt wanneer een enkeling schoorvoetend toegeeft dat hij 6 jaar geleden begon. “Wij zijn hier wel, maar dat is vooral symbolisch hoor”, aldus Druart. “Ik denk niet dat er nog veel te redden valt.

De directie heeft ons te lang te veel hoop gegeven, dat was niet eerlijk.” “Je blijft gewoon een nummer”, aldus nog vakbondsman Hamdaoui. “Het is een schande, Ik heb hier altijd mijn best gedaan.

Drie keer was ik afwezig op 15 jaar dat ik hier werk.” Velen hebben geen vertrouwen meer in de directie. De vraag is nu gewoon: hoe worden we ontslagen, komt er nog iets uit? Mensen voelen zich gevangengenomen.

”.