ALPHEN AAN DEN RIJN - 'Het is mooi om te zien dat haar beperking haar op deze manier zoveel heeft gebracht. Het is ook een stukje karakter. Ze heeft gekeken wat ze allemaal wél kan en dat gedaan.

' Het zijn woorden van een trotse moeder, die van 's werelds beste rolstoeltennisster Diede de Groot (27). Net als het 20-jarige talent Lizzy de Greef, voor wie Diede vroeger haar idool was en een inspiratiebron is, is ze actief op de Paralympische Spelen. Hun moeders vertellen over de rol in het ondersteunen van de sportcarrières van hun dochters, ondanks de uitdagingen van een handicap.

Diede geldt met 22 Grand Slam-titels als een levende legende, terwijl de ruim zeven jaar jongere Lizzy pas net is begonnen met het verwezenlijken van haar droom. Lizzy wilde als kind balletdanseres worden, ondanks zeven schoenmaten verschil tussen beide voeten bij haar geboorte. 'De artsen zeiden dat ze nooit zou kunnen lopen, maar toch liep ze toen ze één jaar was', vertelt haar moeder Els.

'Alles wat niet voor mogelijk werd gehouden, heeft ze gedaan. Lizzy ging later op dansles. Na elke les kon ze vervolgens drie weken lang niet lopen door de inspanning.

' Dat ze het alsnog probeerde, illustreert volgens moeder Els het karakter van haar dochter. Op haar zevende moest Lizzy die balletdroom laten varen, toen zij en haar gezin vreselijk nieuws te verwerken kregen: haar rechtervoet moest worden geamputeerd. Op haar elfde volgde het rechteronderbeen.

Na de amputaties ging het een periode niet zo .