Er zijn dagen waarop verschillende zegswijzen waarmee het menselijk taalvermogen orde probeert te scheppen in de chaos van de wereld tegelijk van toepassing zijn. Deze week gold dat voor het gouden trio ‘je gaat het pas zien als je het doorhebt ’, ‘de dag die je wist dat zou komen is eindelijk daar ’ en: ‘zijn we er tóch ingetuind ?’. Aanleiding voor die gedachten was de zogeheten ‘hoofdbrief’ op de opiniepagina’s van maandag 25 november.

Daarin waarschuwde lezer Bobby Hazeleger tegen door artificiële intelligentie geschapen kunst, die de ziel van de kunst bedreigt. Immers: „Kunst is niet enkel vorm, het is de stem van de maker, het verhaal van het persoonlijke lijden en de triomf, het onvolmaakte dat onze eigen sterfelijkheid weerspiegelt.” Daags na publicatie meldden zich twee nieuwe ingezonden-brievenschrijvers.

Zij stelden dat de brief niet alleen over AI ging, maar ook het werk van AI was. Een van hen schreef de tekst te hebben laten controleren door de AI-opsporingstool die hij als docent geschiedenis gebruikte: dit is voor 97 procent zeker het werk van een machine, concludeerde deze machine. Inderdaad is de brief bij kritische herlezing ( je gaat het pas zien als je het doorhebt ) een tekst waarin met bandeloze metaforiek een welbeschouwd vrij dunne inhoud aan de man wordt gebracht.

Maar goed, dat gebeurt auteurs van vlees en bloed ook wel eens. De opinieredactie haalde de tekst vervolgens zelf door twee AI-ontmaskeringstools. De ene meende er.