Het is eind mei en ze weten het nog niet. Het leek heel lang alsof ze het wel wisten, maar er is weinig voor nodig om de twijfel te doen toeslaan. Klopt de dynamiek? De balans, de spanningsboog? Het leek zo, maar toen niet meer.

Eefje de Visser en haar band hebben net voor de zoveelste keer hun hele live-set gespeeld in de grote studio in haar eigen achtertuin in Gent. Haar nieuwe album Heimwee komt over een paar maanden uit, release-shows zijn nog niet geboekt maar er is wel zicht op grote festivalshows en een paar try-outs. Voor die tijd moet het kloppen.

Ze spelen eerst het nieuwe ‘Uit Het Oog’, net een week uit, daarna een paar nummers van het vorige album Bitterzoet – ‘De Parade’, ‘Zwarte Zon’, ‘Lange Vinnen’, ‘Oh’ – en dan ‘Schip’, van het nog iets oudere Het Is . „Mooi die synths, het zijn net hoorns”, zegt producer en De Vissers partner Pieterjan Coppejans tegen niemand in het bijzonder, vanachter zijn tafel vol knoppen en schuiven. Aan het slot van het nummer ‘Bitterzoet’ improviseert De Visser ineens twee zinnetjes in het Engels.

Dat vindt Coppejans maar niks, maar geluidstechnicus Cis Van Robaeys vindt het wel kunnen. „Ze kan wonderschoon liedjes schrijven in het Engels”, verklapt die fluisterend. Bij ‘Lange Vinnen’ zingt een van de achtergrondzangeressen een valse noot, Coppejans’ gezicht betrekt.

Maar och, zegt hij dan: „Ze zijn al de hele dag bezig hè, het gaat niet meer zo vlot.” Als ze hun instrumenten al aan.