BRUZZ-columnist Karl Meesters voedt zijn kind meertalig op. Naast Nederlands, Frans, Engels en Russisch wil Meesters zijn zoon een vijfde taal aanleren: Het Brussels van Raymond Goethals. 'Een dialect beweegt mee op de hartslag van de stad.

' “ Ik spreik een bekke Brussels. Ge moet ma mo verstoen. ” Dixit Raymond Goethals in de documentaire over zijn leven; ik kijk geregeld naar de dvd.

De iconische Belgische trainer was voor mij van kleins af een gruute Brusselse vedette en veroverde voor altijd een plaats in mijn hart met zijn sappige taalgebruik en onvergetelijke quotes. Ik ging destijds zelfs naar zijn begrafenis in de basiliek van Koekelberg. Ik krijg nog keekebisj als ik terugdenk aan het moment waarop voetbaliconen als Paul Van Himst, Robbie Rensenbrink en Basile Boli zijn kist naar buiten droegen.

Hoewel hij een wandelende voetbalencyclopedie en tactisch genie was en als een van de eerste Belgische trainers ook buiten onze landsgrenzen succes oogstte, verliet hij op taalkundig vlak nooit het Brusselse moeras. Zijn Brussels zat hem even gegoten als zijn lange regenjas en de sigaret in zijn mondhoek. Ik ben sindsdien ook verliefd geworden op het Brussels, spiegel van de ziel van de stad.

Frans noch Nederlands, en vol zelfspot, een dialect voor pottepeis en broebeleirs . Dialecten worden vaak nostalgisch bezongen, maar wat ik het mooiste vind, is dat dialecten mee bewegen op de hartslag van de stad. Wanneer ik in de metro zit, spits ik graag mijn oren om de nieuwe kla.