Alle druk lag op haar schouders. Zoals zo vaak. Maar nu maakte Lorena Wiebes het af.

Ze werd Europees kampioen in een jaar waar juist zo veel mis ging. Toen ze op de training weer van de mannen won, wist ze dat het goed zat. ‘Als je altijd maar wint, word je gemakzuchtig.

’ Ze heeft nog genoeg lucht voor een intense schreeuw. Haar armen wijd open. Een schreeuw van blijdschap natuurlijk, maar toch vooral ook van opluchting.

De Nederlandse ploeg is met maar één doel naar Hasselt gekomen: Lorena Wiebes moet Europees kampioen worden. Net als twee jaar geleden mag ze het komend jaar in de trui met blauwe strepen en gele sterren rijden. Want na een machtige sprint slaagt het plan.

En dat doet haar veel. Want zo is het jaar 2024 toch nog iets geworden. Er leek een vloek op dit seizoen te rusten.

In het voorjaar juichte ze letterlijk te vroeg in de Amstel Gold Race . Met haar handen al in de lucht, kwam Marianne Vos alsnog voorbij. Een beginnersfout die pijn deed en nadreunde.

Op de Olympische Spelen in Parijs was Wiebes de uitgesproken kopvrouw, maar speelde ze uiteindelijk een bijrol . En de Tour, de koers waar ze normaal gesproken goed is voor één of meer sprintzeges? Ook daar lukte het niet en was niet zij, maar Charlotte Kool de ster in de sprint . Toch koos bondscoach Loes Gunnewijk op de EK voor Wiebes als kopvrouw.

Op basis van status en omdat ze dit jaar vaker Kool versloeg dan andersom. In de selectie hebben alle andere zeven rensters één opdracht: Wiebes kam.