Mensen zonder reukvermogen ademen op een andere manier dan mensen die wel kunnen ruiken. Die laatsten hebben bij elke inademing extra pieken – maar alléén als er iets te ruiken valt. In een geurloze ruimte is dat piekje er niet.

Dat schrijven Israëlische onderzoekers dinsdag in Nature Communications . De veranderingen in het ademhalingspatroon zouden kunnen bijdragen aan de fysieke en mentale problemen die vaak voorkomen bij mensen zonder reukvermogen, denken de auteurs. Niets meer kunnen ruiken, anosmie, heeft grote invloed op de kwaliteit van leven.

Bij mensen met anosmie komen depressie en emotionele afstomping vaker voor. Ook leidt het tot eetproblemen en sociale moeilijkheden, en mensen pikken alarmsignalen zoals rook of gaslucht niet meer op. Dat alles leidt zelfs tot een verminderde levensverwachting onder ouderen met anosmie.

Niets kunnen ruiken kan aangeboren zijn of verworven. Het kan bijvoorbeeld optreden na een infectie met een luchtwegvirus zoals griep of het coronavirus. En ook na een neusoperatie, bij gebruik van bepaalde medicijnen, na een klap op het hoofd en bij ziekten als diabetes, parkinson, alzheimer en psychiatrische aandoeningen kunnen reukstoornissen optreden.

Vaak komt het doordat het reukepitheel in de neus is beschadigd of doordat zenuwcellen stukgaan, zoals de verbinding tussen het reukorgaan en de hersenen. Het was al bekend dat ademhalingspatronen worden beïnvloed door geuren, zelfs tijdens het slapen. Bij lekkere geuren ademen mensen .