Op het Griekse Sifnos kijken ze met vrees naar naburige eilanden die overspoeld worden door toeristen. Ook het tot voor kort onbekende eiland ziet de stroom groeien. ‘Het is voor Sifnos nog niet te laat’.

“Kijk, daar gaat het helemaal mis.” Bouwkundig ingenieur Andreas Kalogiros (56) zet zijn auto langs de kant van het slingerweggetje. Hij tuurt omhoog, de heuvel op, waar bovenaan vier nieuwe villa’s worden opgetrokken.

“Vier voorbeelden van hoe je níét moet bouwen”, recenseert Kalogiros. “Allemaal hebben ze twee verdiepingen. Dat is toegestaan, als ze maar in het landschap passen en de contouren van de berg volgen.

Dat is hier niet het geval.” Hij draait zich om, en gaat weer terug de auto in. Maar uitgepraat is hij zeker nog niet.

“Het is volledig illegaal. En bovendien vreselijk lelijk.” Kalogiros leidt ons rond over zijn Griekse eiland Sifnos, dat behoort tot de Cycladen.

Net als de buureilanden in de archipel beschikt Sifnos, grofweg vijf bij twaalf kilometer, over prachtige dorpen met witgekalkte huisjes en blauwe of grijze deuren en luiken, schitterende stranden en een oneindig aantal kerkjes en kapelletjes. Maar Kalogiros wil vandaag iets anders laten zien. “Die grijze villa’s daar.

Ook te hoog. Met hun muren veranderen ze het landschap. En zie je de ramen? Veel te breed.

Het zijn een soort glazen huizen, terwijl we op Sifnos traditioneel kleine ramen hebben. Zo houden we de zon buiten. Dit valt totaal uit de toon.

” De huizen waar de in.