K an het weleens te veel worden? Ik moet Rusland, Oekraïne, Israël, Gaza, Libanon, Iran en nu ook Syrië bijhouden. Intussen ook Amerika, Duitsland, Frankrijk en Hongarije in het oog houden. En dan heb je nog de binnenlandse politiek en de gemeentepolitiek.

Aan elk conflict hangt weer een moreel probleem als een fraaie kerstbal. Neem Syrië . Dat Assad gevlucht is, lijkt mij een zegen.

Maar is het werkelijk een zegen voor het land? Ik herinner me nog goed dat we met z’n allen wilden dat de crimineel Saddam Hoessein gepakt zou worden. Dat lukte. Ik weet nog hoe blij iedereen was toen dat beeld van 30 meter van Saddam naar beneden werd getrokken.

En hoe is het nu? Stichting Vluchteling zegt op haar website: ‘Irak is nog steeds niet hersteld van jarenlang conflict. Politiek geweld maar ook de sociaaleconomische situatie maken het leven van Irakezen moeilijk. (.

..) Irak is een van de kwetsbaarste landen in de wereld (.

..).

’ En Libië? Kadhafi moest weg. Toen hij weg was, werd er ook gedanst. En wat lees ik nu bij het reisadvies van Buitenlandse Zaken ? ‘In Libië strijden gewapende milities tegen elkaar.

De veiligheidssituatie is slecht en onvoorspelbaar. Er is geen centrale autoriteit die controle heeft over heel Libië.(.

..) Code rood.

’ Zo gaat het al mijn hele leven, al duurt het soms even. Is het communisme van Mao verdwenen? (Hij veroorzaakte 70 tot 100 miljoen doden.) Is China nu een fijn land geworden? Hitler hebben we overwonnen.

Geen fascisten meer? Ze.