Als we het verhaal van de migratie vertellen blijft één zijde vaak onderbelicht: die van de vrouwen. Acht Brusselessen met roots in Afrika brengen nu in het boek (Grands-)mères en lumière het verhaal van hun grootmoeders en moeders. BRUZZ publiceert een ingekorte versie van een van die levensverhalen, waarin auteur en journaliste Raissa Yowali in gesprek gaat met haar grootmoeder én met zichzelf.

“Sluit je hart, bijt op je tanden, zeiden ze bij ons, vooral tegen de vrouwen.” Oma, wanneer is je verjaardag? Ik ben geboren op 7 januari 1948. En waar kom je vandaan? Uit Mbandaka, in Congo.

Hoe was je jeugd? We hadden het goed, ik groeide op in Bukavu. We hadden bedienden en kwamen niets tekort. We aten alleen verse producten.

Je weet hoe veeleisend Koko Telessi, mijn moeder, is op het vlak van voeding? Dat komt omdat ze altijd goed eten heeft gehad. We dronken verse melk. In die tijd kwam die in glazen flessen, niet zoals nu.

We gingen naar school met blanke kinderen. Mijn grootvader had een auto, hij was een évolué. We leefden zoals de blanken.

De grootvader van Koko Telessi was architect: de kathedraal van Bukavu was zijn werk. Ah, dus het was echt een heel welgesteld milieu? Ja, we hadden het echt goed. En daarna? Hoe ben je in Kinshasa terechtgekomen? Voor mijn studies.

Dat was in 1963. Hoe was dat? Echt heel goed, er waren winkels en alles wat je wil. Ik verbleef bij mijn grootoom.

In die tijd was hij directeur toerisme en beheerde hij alle guesthouses. Je .