De uitverkochte Phil-zaal in Haarlem was afgelopen zaterdag gevuld met gelukkige Kensington-fans, die hun ‘verloren zoon’ terugvonden. Want nadat zanger Eloi Youssef tweeënhalf jaar geleden uit de populaire rockband stapte, was hij uit beeld verdwenen. Hij zou weer muziek gaan maken, zei hij, maar hóe bleef onduidelijk.

Of er een solo-album komt, is nog onbekend, Youssefs eerste nieuwe stap is nu een tournee met het strijkorkest Kamarata Zuid, aangevuld met vier zangers van het Nederlands Kamerkoor. De tournee was zo snel uitverkocht dat een reprise gepland wordt voor het najaar. In Haarlem blijkt dat Youssef een persoonlijke en muzikale zoektocht heeft afgelegd.

Zijn transformatie - van rockzanger in stadions, naar voorganger in een spiritueel klinkende fijnproeversavond – is gedurfd en doorvoeld. Op het podium staat en zit een groep strijkers, erachter staan vier zangers, van bas tot sopraan. De klank van de cello’s, violen en contrabas – blikkerend, vlinderig, kreunend – is al een feest op zich.

Samen speelden ze uiteenlopende covers (een Iers folklied, van Radiohead en van Silverchair), enkele nummers van Kensington, en een paar nieuwe liedjes, geschreven door Youssef. In zijn nieuwe rol is hij nu niet de frontman die middenvoor de aandacht trekt. In zwarte monnik-achtige kleding, waar zijn grote expressieve handen wit tegen afsteken, staat hij aan de zijkant.

De zorgvuldige belichting, met lichtflitsen tijdens het epische ‘Emotion Sickness’ van Silver.