Halverwege het strandje van de Bisonbaai loopt een onzichtbare grens. Nergens staan bordjes die aangeven dat je hier een ander deel van het strand betreedt. En toch lijkt iedereen die op bloedhete dagen in augustus verkoeling komt zoeken in het water nabij Nijmegen, op de hoogte van de ongeschreven regel.

Die regel heeft te maken met badkleding. Het water van de Bisonbaai – ooit een zandafgraving – lijkt haast zwart, vergeleken met de felblauwe lucht. Ondanks de hitte is het niet extreem druk.

Het meertje is omringd door een klein strand, gras, wilde bloemen, hoge struiken en bomen, die deze augustus door de regen hun sappig groene kleur hebben behouden. Aan de ene kant van het halfronde strand spelen honden en spetteren kinderen in het ondiepe. Een Duitse man loopt met een baby op zijn heup tot aan zijn middel het water in en dompelt het kindje voorzichtig onder.

Halverwege het strandje verandert de samenstelling van mensen. Daar zwemmen voor het grootste deel oudere zonaanbidders, poedelnaakt. Sommigen liggen onder meegebrachte parasols.

Iemand sleept in zijn blootje een barbecue over het zand. Waar de twee gedeelten van het strand in elkaar overgaan, waar dus de onzichtbare grens loopt, lijkt het minder uit te maken welke lichaamsdelen je bedekt met textiel en welke niet. Deze plek koos Charlie (32) uit.

Ze heeft alleen een bikinibroekje aan. Waarom? „Omdat het warm is”, zegt ze schouderophalend. Ze wil alleen haar voornaam noemen, vanwege haar werk.

„Zonnen is f.