„Het 60 miljoen team” moet het gaan doen bij Tata Steel, zo stond vorige maand in een intern bericht dat NRC inzag: kostenposten vinden waar de staalfabriek het komende kwartaal op kan bezuinigen. Elke werknemer kreeg nadrukkelijk de vraag op creatieve manieren mee te denken. „Iedereen die geld uitgeeft, doet dat met een goede reden, maar we zullen anders moeten denken en handelen dan we gewend zijn.

” De 60 miljoen niet halen, dat kon het bedrijf zich „niet veroorloven”. Het is crisis in de Europese staalindustrie. Een instroom van goedkoop Chinees staal knaagt aan de resultaten van veel Europese fabrieken.

Schrapt Tata Steel nog geen banen, ThyssenKrupp in Duitsland doet dat wel, zo maakte het eerder in december bekend. Daar verdwijnen de komende jaren 5.000 van de 27.

000 arbeidsplaatsen bij de staaldivisie. De financiële problemen doorkruisen de kostbare verduurzamingsplannen van veel concerns. Twee weken geleden maakte ArcelorMittal, het op een na grootste staalbedrijf ter wereld, bekend dat het voorlopig de plannen pauzeert om Europese locaties over te laten gaan op groene productie, simpelweg omdat het verdienmodel nog ontbreekt.

Dat is in potentie een enorme tegenvaller voor de klimaatambities van het continent: staalmaken stoot enorm veel CO 2 uit, zo’n 7 procent van de totale uitstoot in Europa. Ook over de vergroening van Tata Steel in IJmuiden (circa achtduizend werknemers), de grootste CO 2 -uitstoter van Nederland, nemen de zorgen toe. Het bedrijf .