'Sommige maatregelen in de strijd tegen corona, sloegen diepe wonden in het maatschappelijke weefsel en bleken nefast voor het vertrouwen in beleidsmakers, ordediensten en zelfs wetenschappers.' Dat schrijft BRUZZ-redacteur Maarten Goethals in het edito van deze week naar aanleiding van vijf jaar corona. Vijf jaar geleden, op 13 maart, ging het land in lockdown in de strijd tegen corona.

Het virus, dat uit China kwam, legde met verbluffend gemak de wereld in een nieuwe plooi, en tot vandaag zindert de impact ervan door in het leven van iedereen. In het magazine dat woensdag verschijnt, getuigen vier Brusselaars over toen, en de gevolgen nu. Eentje wacht nog altijd op juridische duidelijkheid tegen het politieoptreden dat hem brutaal op de grond knikkerde tijdens La Boum, een protestactie tegen de strikte covidmaatregelen.

Een ander lijdt aan long covid, en kon als professioneel muzikant lange tijd geen saxofoon meer spelen. Niet enkel op individueel niveau greep corona in. In de hang naar veiligheid werden grenzen verlegd, die destijds perfect verdedigbaar leken, maar die achteraf diepe wonden sloegen in het maatschappelijke weefsel en nefast bleken voor het vertrouwen in beleidsmakers, ordediensten en zelfs wetenschappers.

Neem de waanzinnige beslissing om patiënten alleen te laten sterven in ziekenhuizen en woonzorgcentra. De doden kunnen het niet meer navertellen, maar veel nabestaanden worstelen nog steeds met schuldgevoelens omdat ze hun vader, moeder, broer, zus of vr.