Het lijkt deze warme zondagavond in de Parijse uitgaanswijk Pigalle even alsof het Franse voetbalelftal in een WK-finale staat. Voor café Smiley verzamelen zich jongens met blauw-wit-rode vlaggetjes op hun wangen, en opgewonden gezinnen en voorbijgangers die aangetrokken worden door het gejoel in het café. Allen staren ze naar het grote scherm binnen met daarop het heldere water van het olympische zwembad, waarin de mannen 4x100 meter wisselslag estafette zwemmen.

Je hoort „ Bravo ”, „ Allez” en „ Dieu merci „ als Frankrijk even de leiding heeft en vooral: „ Allez Léon ”. Ook van terrassen elders in de straat komt gejoel en geklap. De met vreugde gevulde terrassen zijn om twee redenen bijzonder.

Ten eerste is Frankrijk geen zwemland: de sport wordt relatief weinig beoefend en bekeken en bij WK’s en eerdere Olympische Spelen lieten sterkere landen als de VS en Australië Frankrijk altijd ver achter zich. Ten tweede staan Parijzenaren niet bekend als uitbundige supporters: alleen als hun nationale voetbalelftal het ver schopt wordt er wel eens wat gejoeld. Maar bij deze Spelen is zwemmen dé sport waar de Franse ogen op gericht zijn, vanwege het onwaarschijnlijke succes van Léon Marchand.

Marchand, een 22-jarige zwemmer uit Toulouse, haalde vóór zondag vier individuele gouden medailles binnen. Woensdag zwom hij twee keer naar goud bij de finales van de 400 meter wisselslag en de 200 meter vlinderslag. Dit lukte een zwemmer niet eerder, bovendien .