In de 16de eeuw bestond de fotografie nog niet, en toch hangen er zes fotoportretten van middeleeuwse vrouwen met dagdromende ogen. Ze voelen vreemd en ver, maar ook ‘echt’, want fotografie suggereert nu eenmaal de werkelijkheid. De Japanse fotograaf Hiroshi Sugimoto fotografeerde ze bij Madame Tussauds en presenteert ze als zes legoblokjes.

Ze horen bij elkaar, ze wachten op de koppelende klik om samen één te worden. Die klik kwam van Henry VIII, koning van Engeland van 1509 tot 1547. Met Sugimoto’s mensgrote portretten trapt de National Portrait Gallery een indrukwekkende tentoonstelling af rond zijn zes vrouwen.

Een brutale zet, want het Londense wassenbeeldenmuseum modelleerde de koninginnen zoals ze eeuwenlang figureren op postzegels en serviesgoed, op tassen en theedoeken. Daar deed Sugimoto een schepje bovenop. Op zijn foto’s zijn ze mummies, gebalsemd door de tijd.

In de 16de eeuw was een mens een vluchtig ding. Er werd veel en jong gestorven. Besmettelijke ziektes als de pest plunderden de mensheid en elk nieuw leven was in principe levensbedreigend voor wie ervoor in het kraambed lag.

Binnen die realiteit staan de vrouwen van Henry VIII voor een spectaculaire, want extra gruwelijke geschiedenis. Steekwoord: ‘onthoofd’ – maar dat waren er ‘maar’ twee. Één koningin stierf zelf, van twee andere ontdeed de koning zich door het huwelijk ongeldig te laten verklaren.

Katherine Parr (de laatste koningin) overleefde hem. Drie jaar na hun trouwen wer.