Het is zilverwit, kneedbaar en is volgens sommigen een belangrijke oplossing voor het klimaatprobleem. Uranium. Landen willen dat uranium een grotere rol gaat spelen in de energievoorziening.

Ook Nederland. 3 à 4 procent van de gebruikte stroom in Nederland komt nu uit het splijten van uraniumkernen. Nederland heeft daarvoor één kerncentrale in gebruik, bij het Zeeuwse dorp Borssele.

Het kabinet-Schoof wil daar nog vier centrales bij. Kerncentrales stoten veel minder CO 2 uit dan gas- en kolencentrales. Wereldwijd zal de vraag naar uranium voor kernenergie in 2030 met 28 procent zijn toegenomen tegenover vorig jaar, schat de World Nuclear Association .

Uranium heeft een speciale eigenschap, dat wisten wetenschappers al in de jaren dertig. Zij probeerden toen vrijwel ieder element te bestralen met neutronen. Bij alle elementen veranderde er niet veel.

Alleen bij uranium waren de resultaten raadselachtig. In 1938 snapten Otto Hahn, Fritz Strassmann, Lise Meitner en Otto Frisch wat er gebeurde: wanneer een neutron botst op een uraniumatoom, valt de atoomkern uiteen tot twee nieuwe, lichtere atomen. Daarbij komt gigantisch veel energie vrij in de vorm van warmte en straling.

Enrico Fermi en Leo Szilard ontdekten een jaar later dat uraniumsplijting leidt tot een ‘effectieve’ kettingreactie – bij de splijtingen komen nieuwe neutronen vrij die weer voor meer splijting zorgen. Om een idee te geven van hoeveel energie bij zo’n kettingreactie vrijkomt: bij atoombom Little.