Toen ik werd gevraagd of ik Unknown 9: Awakening wilde reviewen, moest ik even flink achter mijn oren krabben. Ik herinnerde me vaag een teaser van Gamescom 2020, maar op het moment van vragen had ik nog geen concreet beeld van de game. Na wat speurwerk werd het duidelijk dat dit normaal gesproken precies het type game is waar het hart van deze gamer sneller gaat kloppen.

Toch is de game niet helemaal zoals ik het me had voorgesteld. Begrijp me niet verkeerd, als gamer in 2024 hebben we weinig te klagen. Maar ook hier geldt: overdaad schaadt.

Met een fulltime baan, twee kinderen, een hond en veel sport schiet de tijd voor lange games er al snel bij in. Ik denk vaak terug aan de hoogtijdagen van de Xbox 360, met die fijne, korte singleplayer games waar je na 9 tot 12 uur de aftiteling kon halen. Unknown 9: Awakening lijkt na de eerste paar uur precies in die categorie te passen.

En hoewel dat aan de ene kant fijn is, brengt het helaas ook een nadeel met zich mee. Unknown 9: Awakening is namelijk niet zomaar een nieuwe game. De titel maakt namelijk deel uit van een grotere transmediale ervaring waarin er verschillende verhalen worden verteld middels boeken, podcasts en comics.

Alhoewel ik zonder de andere uitingen de game prima kon spelen merkte ik wel dat er echt geprobeerd wordt om gamers in het grotere verhaal te trekken. Maar werkt dat echt? Of struikelt Awakening over zijn eigen ambitieuze opzet? In Unknown 9: Awakening kruip je in de huid van Haroona, een jonge Queastor m.