Niet minder dan vijftien zwarte Cadillacs brachten het lichaam van de overleden fotograaf Erwin Olaf (64) naar zijn begrafenis in de Westerkerk. Tegenover deze opzichtige overdaad stond de eenvoudige doodskist, gemaakt van mycelium. Aan het begin van zijn nieuwe biografie van Olaf beschrijft journalist Mischa Cohen het ongemak van de verzamelde vrienden en familie bij het zien van die kist, waarvan de deksel ook niet goed sloot.

En de bevrijdende lach toen Olafs zakenpartner Shirley den Hartog uitriep: „Wat een lelijk ding!” Cohen was erbij, zoals hij al jaren Erwin Olaf van nabij had gevolgd, in de Amsterdamse studio, op reis, in het ziekenhuis en op deze, zijn laatste reis. Cohen heeft veel met Olaf gesproken, en met talloze mensen om hem heen. Het resultaat is de monumentale, vuistdikke, beeldrijke biografie Erwin Olaf Springveld: Hard Werken, Hard Feesten .

Olaf wist al sinds 1996 dat hij door een erfelijke longziekte niet oud zou worden. Een biografie paste bij zijn wens om zijn nalatenschap tijdig op orde te krijgen en hij besloot Cohen toegang tot zijn privé-archief te geven. Ze kenden elkaar al lang, sinds 1989 toen Olaf een serie over sadomasochisme maakte voor Vrij Nederland waar Cohen beeldredacteur was.

Het is een voorbeeldige biografie in reportagevorm geworden, heel goed geschreven, waarbij de biograaf de balans weet te houden tussen vertrouwdheid met zijn onderwerp en kritische afstand. Hij geeft ook nieuwe inzichten achter de publieke persona van Erwin O.