Het is vrijwel kansloos, maar voor de vorm doen Canada en China het toch maar: ze dienen een klacht in tegen de Verenigde Staten bij de Wereldhandelsorganisatie (WTO), na de importheffingen die ze zaterdagavond voor hun kiezen kregen vanuit het Witte Huis. De WTO, hoeder van de wereldwijde vrijhandel, is bijna een relict uit vervlogen tijden. Want in rap tempo worden nu vrijhandel en internationale samenwerking verdrongen door protectionisme en nationalisme.

Na Trumps aankondiging van drastische invoerheffingen – 25 procent op Canadese en Mexicaanse producten, 10 procent op Chinese producten – ontstond maandag aan het eind van de middag onzekerheid. De Mexicaanse president Claudia Sheinbaum schreef op X dat de heffingen, en ook de eerdere aangekondigde Mexicaanse vergeldingstarieven, vooralsnog een maand zouden worden uitgesteld. President Trump bevestigde dit even later.

De regeringen in Beijing en Ottawa hadden zondag ook gezegd: wij zullen óók aankloppen bij de WTO, de organisatie van 166 landen die handelsgeschillen in goede banen moet leiden. Het doet bijna anachronistisch aan. Want de WTO, die hoort typisch bij de economisch-politieke wereldorde van vóór Donald Trump.

In die orde, die nu op haar laatste benen lijkt te lopen, stonden internationale afspraken centraal, gehandhaafd door organisaties die dreven op een geest van samenwerking. Denk behalve aan de WTO ook aan het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank. Het doel van die ‘multilaterale’ c.