Al weken staart Europa naar Kamala Harris en Donald Trump in de wetenschap dat de uitkomst van de presidentsverkiezingen groot effect kan hebben op sluimerende conflicten en voortwoekerende oorlogen. Want er is een groot veschil met acht jaar geleden geleden, toen Trump de wereld en zichzelf verbaasde met een overwinning. In Europa woedt nu een oorlog.

In oorlogen is de foutmarge voor leiderschap gelijk nul. Een verkeerd gekozen tariefmuur kan tot minder economische groei leiden en dat kan heel vervelend uitpakken voor mensen met een laag inkomen of voor werknemers in de getroffen sector. Een beslissing over wapenleveranties is een beslissing over leven en dood, over het voortduren of het beëindigen van conflicten die hun schaduw generaties vooruit werpen.

De nieuwe president erft betrokkenheid bij twee oorlogen van Amerikaanse bondgenoten. Israël herschikt met Amerikaanse steun de verhoudingen in het Midden-Oosten met een beroep op zelfverdediging, maar ten koste van tienduizenden Palestijnse levens en de geloofwaardigheid van de door de VS gebouwde na-oorlogse wereldorde. Oekraïne is zonder de VS nergens.

De VS zijn met afstand de belangrijkste bondgenoot van Kyiv. President Biden leidde een voortvarende Oekraïne-coalitie, al had het Westen terugblikkend sneller meer en geavanceerdere wapens moeten leveren. Zonder Amerikaanse leiding hadden Emmanuel Macron en Olaf Scholz de klus onderling moeten klaren, met enthousiaste bijdragen van Boris Johnson.

Bidens leiderscha.