Als Cynthia Landveld de lijkwagen met de kist van oud-president Desi Bouterse in de verte ziet aankomen, barst ze in tranen uit. Uitgedost in een paars-witte koto- een traditionele Surinaamse jurk in de kleuren van de politieke partij NDP van Bouterse, staat ze tussen honderden mensen bij de centrale markt van Paramaribo. „Bouterse kon je hier gewoon op een doordeweekse dag tegenkomen, zelfs toen hij president was”, zegt ze terwijl ze door haar tranen heen lacht bij die herinnering.

De stoet komt dichterbij, stapvoets rijdt de lijkwagen met aan weerszijden oud-militairen. Door het raam is Bouterse opgebaard te zien, in militair tenue met zonnebril op. Over een deel van de kist ligt de Surinaamse vlag gedrapeerd.

Landveld probeert zich door de mensenmassa heen te wringen om een glimp van hem op te vangen. „Zo te zien ligt Bouterse er vredig bij. Hij was een echte man van het volk.

De beste leider die we ooit hebben gehad”, zegt ze even later. De Surinaamse overheid bepaalde dat Bouterse – hoewel hij er als oud-president recht op zou hebben – geen staatsbegrafenis kreeg, vanwege zijn veroordeling voor de Decembermoorden. En dus werd het een grootse volksbegrafenis, georganiseerd door de NDP, waar tienduizenden aanhangers, nieuwsgierigen en Surinamers die hem een laatste eer wilden bewijzen massaal op afkwamen.

De man die meer dan veertig jaar de Surinaamse politiek beheerste in verschillende posities – als legerleider, als president en op het laatst als veroordeel.