Hier gaan we niet kinderachtig over doen: de schadenfreude klotst op GSHQ tegen de plinten als de zoveelste Hilversumse hotemetoot in zijn eigen zwaard valt. Frederieke Leeflang, bekend van het bespreekbaar maken van een onveilige werksfeer bij de NPO, heeft het onderwerp per abuis zo bespreekbaar gemaakt dat er nu ook naar hartenlust over haar wordt gesproken, geklaagd zelfs, meer specifiek over de onveilige werksfeer onder Frederieke Leeflang, die nu het Shula Rijxman-pad kiest en met de staart tussen de poten afdruipt richting een burgemeestersfunctie of de bestuurskamer van de een of andere ngo. Leeflang was het type baas dat met de eer streek, ook als ze er werkelijk niets mee te maken had - iemand om op te sluiten in een dixi en deze vervolgens met de collega's omver te duwen, kortom.

En zo geschiedde. Hoge Hilversumse bomen vangen veel belastinggeld en daarmee ook veel wind, en staan dus garant voor spektakel zodra ze omkukelen. Dat leidt helaas nogal af van de huilstruiken die zich in hun schaduw bevinden.

Vooropgesteld: redacteuren bij de publieke omroep werken met enige regelmaat onder subideale omstandigheden. Lang was het niet ongebruikelijk om iemand een arbeidsovereenkomst voor drie of vier maanden voor te schotelen. 90 dagen werk - dan moet je eigenlijk op je eerste dag al beginnen met solliciteren, helemaal als je (nog) geen recht hebt op ww.

Allemaal heel vervelend, helemaal als je dan ook nog moet werken onder een baas of presentator met een Trumpiaanse comm.