Ah, het plezier van een whodunit: een film, boek of serie waarin een misdaad centraal staat. Maar in geen enkel medium heb je de loep zozeer zelf in handen als in een videogame. Dit zijn onze drie tips voor detectivewerk in donkere dagen.

Miljoenen tv-kijkers hebben ervan gesmuld om samen met Jessica Fletcher, Columbo en Baantjer te speuren naar manieren om misdadigers te slim af te zijn. In de vele ­recente truecrime-documentaires op streamingdiensten gaan echte speurders samen met de kijker op zoek naar de dader. En dan zijn er nog al die populaire podcasts, van De Kasteelmoord tot De volksjury , waarin het draait om het oplossen van (moord)zaken.

Ook in games zijn whodunits een ding. Een van de vroegste voorbeelden, The colonel’s bequest , kwam al uit in 1989. De laatste jaren zijn verscheidene games verschenen die het zoeken naar aanwijzingen en het leggen van verbanden tot een ware kunstvorm hebben verheven.

Als speler krijg je zonder veel context of hulp de opdracht om een mysterie op te lossen, waardoor je je extra slim voelt als dat lukt. Dit zijn volgens ons de drie beste detectivegames van de voorbije jaren. Een man ligt onder aan een besneeuwde trap, hij ademt niet meer.

Naast hem staan een auto en twee geschrokken voorbijgangers. Zou hij aangereden zijn? Nee, een spoor in het witte landschap toont aan dat hij van de trap is gegleden. Is hij uitgegleden? Dan valt je oog op een stuk stof dat aan de reling van de brug ver boven de trap hangt.

Is dat niet dezelfde .