16.05 uur. Ik sta bij de bagageband te wachten op Schiphol.

Ik doe stiekem een klein dansje op PJ Morton en Yebba’s ‘How deep is your love’ terwijl ik een bakje yoghurt eet. ‘Cause we’re living in a world of fools..

.’ Vanochtend zong ik een auditie voor een groot operahuis in Duitsland. Er is een kans dat ik aangenomen word, ik zat in de laatste ronde.

Hoe zal dat dan moeten met verhuizen en zo? Het zou gek zijn om geen thuis meer te hebben in Amsterdam. Zal ik al mijn boeken meenemen? Gedachteloos open ik mijn mail-app. „Beste Elisa, we hebben erg genoten van je auditie vanochtend.

Helaas heeft de jury voor een andere kandidaat gekozen.” Ah, oké. Dat was dat.

Waar blijft die koffer? Ik moet door naar Den Haag voor een orkest- en toneelrepetitie met het Orkest van de Achttiende Eeuw. 20.20 uur.

Ik zit achterop de fiets bij Wessel (bariton, klasgenoot, vriendje). Zijn huisgenoot heeft gnocchi gemaakt. De generale repetitie voor La fedeltà premiata is goed gegaan.

Heel leuk om het voor het eerst compleet met orkest, licht, grime en kostuums te doen. Aan de ‘notes’ van de regisseur en dirigent naderhand leek geen eind te komen. Dingen kunnen nog scherper, nog grootser, inzetten preciezer, woorden meer gearticuleerd.

Ach, morgen weer een dag. Ik klop op Wessels rug. „Zullen we vanavond Normal People kijken?” 12.

30 uur. Ik ben even gaan liggen. ‘Constructive rest’.

In een van de studiekamers in Amare zingt Lizzy McAlpine zachtjes in mijn oor. Mijn d.