Jérémie reist van Toulouse naar het dorpje in de dunbevolkte streek waar hij opgroeide. Hij woont er de begrafenis bij van de plaatselijke bakker. Martine, de weduwe van de bakker, ontvangt hem vrij hartelijk.

Haar zoon Vincent is vooral vijandig en zoekt keer op keer de confrontatie met Jérémie. De openingssequentie van Alain Guiraudie’s Miséricorde werkt op een aantal niveaus. De eerste minuten zien we Jérémie in zijn auto door het Franse landschap rijden.

Op realistisch niveau wordt zo de locatie van de handeling geïntroduceerd, een typisch Frans dorpje met de kerk als middelpunt. Maar deze eerste minuten werken ook op genre-niveau, met Jérémie als eenzame cowboy die terugkeert naar de plek waar iets gebeurd is en weer zal gebeuren. In plaats van de prairie speelt een herfstig woud waar mensen naarstig naar eekhoorntjesbrood zoeken een bepalende rol in de handeling.

De opening introduceert ook een thriller-element: waarom reageert Vincent bijvoorbeeld zo vijandig op Jérémie? Cinefielen kunnen bij Jérémie denken aan de mysterieuze, engelachtige ‘bezoeker’ (Terence Stamp) in Pasolini’s Teorema (1968), die elk lid van de middenklassefamilie waar hij verblijft op een bepaalde manier blijvend verandert. Zo blijkt Jérémie gaandeweg Miséricorde allerlei dorpsbewoners te hebben verleid en misschien wezenlijk beroerd. Met hier als hamvraag: is hij de ultieme manipulator of is het onschuldiger? Openbaart zijn aanwezigheid slechts ver weggest.