ZOETERMEER - Noodgedwongen bij je ouders blijven wonen, met anderen een huis delen en eindeloos op een wachtlijst staan voor een woning. Dit lijkt te gaan over deze tijd, maar ook in de jaren vijftig was de woningnood zeer hoog. Met name in grote steden was het tekort aan huizen nijpend.

Dit probleem heeft ertoe geleid dat er in de Haagse regio vanaf de jaren zestig in rap tempo een nieuwe stad uit de grond werd gestampt: Zoetermeer. Het dorp Zoetermeer bestaat al eeuwen, als het in de jaren zestig als groeikern wordt aangewezen. Een team van jonge stedenbouwers, planologen en architecten heeft een duidelijke missie: zo snel en zoveel mogelijk nieuwe woningen neerzetten, volgens een vooraf bedacht stadsplan.

Het is de zogeheten CIAM-gedachte in de architectuur: functionele steden bouwen, waarin wonen en recreatie van elkaar zijn gescheiden. Licht, lucht en ruimte, veel groen en een goede bereikbaarheid. Binnen een paar decennia moet het kleine dorp plaats gaan bieden aan 120.

000 inwoners. Hier en daar klinkt wat protest. Historische boerderijen moeten soms wijken voor de nieuwe stad.

En dat vindt niet iedereen even leuk. De jonge generatie architecten oppert zelfs om de Dorpsstraat maar helemaal af te breken en er een modern winkelcentrum neer te zetten. De ouderen in het team vinden dat een slecht idee.

Zij vinden dat het oude dorp juist gekoesterd moet worden, omdat het de stad een eigen gezicht geeft. Het dorp blijft dus, terwijl de stad groeit. Het tempo waarin dat gebeur.