Over een paar dagen zouden ze met elkaar gaan eten: Johan Neeskens, Sjaak Swart, Willem van Hanegem en Guus Hiddink. „Bij Guus thuis”, zegt Swart. „Die had ons uitgenodigd.

We kennen elkaar al heel lang en kunnen het aardig vinden met elkaar.” Maar toen werd hij maandag gebeld door een journalist. „Meneer Swart, ik moet u iets meedelen”, zei die.

„ Johan Neeskens is overleden .” Hij schrok zich een hoedje, zegt de 86-jarige Swart op dinsdagochtend – hij is op weg naar de fysiotherapeut. Wat dacht u? „Wat ik dacht? Dat kán niet! Johan, Willem en ik gaan over een paar dagen bij Guus eten.

We hebben een afspraak!” Wanneer heeft u hem voor het laatst gezien? „Dat is alweer een tijdje geleden, want Johan woonde in Zwitserland. Hij had een woonboot in Utrecht, maar kwam daar vooral in de lente. Vanuit daar gingen we samen dingen doen.

Kwam hij meetrainen bij Zeeburgia in Amsterdam, waar ik regelmatig met Guus en een aantal andere oud-voetballers een balletje trap. Ik kwam Johan tussendoor ook wel eens tegen in stadions. Hij ging een paar keer per jaar op stap voor de KNVB [om coaches in lage- en middeninkomenslanden op te leiden].

Hij is bijvoorbeeld in Zuid-Afrika geweest en was afgelopen week in Algerije toen hij onwel werd. Ik hoor ’m nog zeggen: als ik in Nederland ben gaan we samen een balletje trappen bij Zeeburgia. En nu is hij weg.

” U klinkt aangedaan. „Dat ben ik. Veel oud-voetballers zijn er niet meer: Wim Suurbier, Gerrie Mühren, Piet Ke.