Welverdiend En dan te bedenken dat zijn vroeger 'De lachende moordenaar' was. Op het eerste gezicht had hij meer weg van 'De sullige kluns'. Dat gestamel, die naar slapstick neigende hand- en armbewegingen van 'm.

Hendrikus Wilhelmus Maria Schoof leek voorbestemd te eindigen als schlemiel des vaderlands. Dat constante gehakketak van Wilders, een ministerploeg gevuld met beginnelingen, het gegeven dat niemand ooit op hem gestemd heeft, de Eerste Kamer, Marjolein Faber, ga er maar aan staan. Paar maanden verder: Bassiehof's politicus van het 2024.

Schoofie heeft een even ondankbare als onmogelijke taak, met Wilders die zo nu en dan a la Cruijff bij Beenhakker naar beneden afdaalt om instructies te geven, op zijn stoel plaats te nemen. Het zou niet moeten werken, maar het werkt, zo lang als het duurt. Bovendien: sympathieke vent.

Beste bedoelingen, weinig mis mee. Lang vandaag in de Volkskrant met de goede man, en wat opvalt: hij begint warempel iets presidentieels te krijgen, die ouwe ongekozen technocraat van ons. In het kader van de kerstgedachte: En als we toch bezig zijn: done.