Shrek is groen en daar moet je het maar mee doen. In de films over de inmiddels wereldberoemde oger ligt die boodschap al duidelijk besloten, maar voor twijfelaars roept Shrek het in de Nederlandse versie van Shrek de Musical ook nog even de zaal in, luid en duidelijk. De woorden vormen het slot van een nummer waarin de personages elkaar aanmoedigen zichzelf te zijn.

Ook – júíst – als die ‘zelf’ afwijkt van wat een ander misschien van je verwacht. Het podium wordt bevolkt door sprookjesfiguren die liefdevol hun roze rondingen omarmen (de drie biggetjes) of graag uitbundige glitterjurkjes over hun stoere vacht dragen (de grote boze wolf). „Wees trots op wie je bent”, zingt het ensemble.

En: „Iedereen is anders.” En: „Toon je ware ik.” Dat zijn stuk voor stuk statements waar weinig tegenin te brengen valt, al helemaal wanneer ze worden gezongen in een familievoorstelling die toch vooral op kinderen lijkt te zijn gericht.

Ze sluiten ook aan op de thematiek van de oorspronkelijke film uit 2001, waarop de musical is gebaseerd. De tegendraadse animatiefilm van DreamWorks trapte toen tegen flink wat heilige Disney-huisjes. De hoofdpersoon was een lelijk groen monster, zijn love interest bleek onder haar smetteloze prinsessenhuidje óók een lelijk groen monster te zijn, en samen deelden ze een voorliefde voor het eten van smerige dingen en het laten van harde boeren.

De grote slechterik was een opvallend klein, tiranniek koninkje dat Farquaad heette (wat ge.