Ik kan huis- tuin en kindercolumns blijven schrijven, maar was het tussen al die huiselijke beslommeringen door nou een pogrom of was het geen pogrom donderdagavond na de wedstrijd Ajax-Maccabi Tel Aviv in Amsterdam? Een pogrom met nog geen tien bezoekjes aan de eerste hulp is geen pogrom. Als je de gebeurtenissen in Amsterdam een pogrom noemt, dan is wat in Gaza gebeurt ook een genocide. Het woord ‘pogrom’ werd gemunt door Geert Wilders.

Wie anders? Het importeren van de oorlog in Gaza maakt hem groter, tegelijkertijd weigeren ze aan de andere kant van het politieke spectrum om de daders te benoemen. Bij GroenLinks-PvdA was het, op de terzijde geschoven huisarts Rob Oudkerk na, weer eens doodstil. Natuurlijk betreurde Frans Timmermans het geweld, hij sprak zich braaf en geroutineerd uit tegen antisemitisme, hij herdacht ook nog even de Kristallnacht, maar benoemde niet om wie het ging.

Het waren geen ‘scootertjes’ maar Marokkaanse jongens op scooters, ze wilden Israelische supporters – ‘Joden’ – vernederen. En waarom? Ze hebben net zo weinig met Gaza van doen als christenen met Israel. Het is omdat ze de westerse progressieve waarden haten, ze genieten ervan om onze in woord zo tolerante samenleving uit te hollen.

Terwijl Caroline van der Plas, ze maakt zich tegenwoordig drukker om Joden dan om de boeren, bij Sven Kockelmann benoemde om wie het gaat, gingen de bekende stemmen op links op zoek naar verzachtende omstandigheden. Asha ten Broeke, die in de Volksk.