Met verbazing, soms zelfs met frustratie, ziet George Barros de laatste maanden hoe veel westerse politici aankijken tegen de oorlog tussen Rusland en Oekraïne: alsof de Russische oorlogsmachine van geen wijken weet en kan putten uit bronnen die nooit opraken. Alsof Vladimir Poetin een sterke positie heeft bij eventuele onderhandelingen . In werkelijk loopt Rusland – de krijgsmacht, de economie, de bevolking – op zijn tandvlees, zegt Barros.

„Rusland kan dit niet langer dan zes tot acht maanden volhouden in dit tempo. Ondertussen wil Poetin ons doen geloven dat de landkaart verandert en dat een Russische overwinning onvermijdelijk is. Dat blijkt te werken.

” Al tien jaar maakt de Amerikaanse analist dreigingsanalyses over Rusland, met de focus op Oekraïne, inmiddels als hoofd van het ‘Russia Team’ van het Institute for the Study of War , een gerenommeerde denktank in Washington. Zijn boodschap: er is geen enkele reden voor Oekraïne om ook maar een duimbreed toe te geven aan Poetin, of concessies te doen om de oorlog te beëindigen. „Eerder andersom.

” Poetin, zegt Barros vanuit Washington, probeert een uitweg te vinden zodat hij een hele reeks dilemma’s kan ontwijken die hij zelf heeft gecreëerd, omdat hij nooit had gepland een langdurige oorlog te voeren. „Binnen 18 tot 24 maanden komen er productieproblemen van een strategisch niveau, die Rusland keihard zullen raken en die zeer grote beslissingen vereisen. Wat Poetin nu doet, vooral bij de stad P.