Op de warmste dag van het jaar hebben honderden mensen zich in en rond de kerk van Ruigoord verzameld – buiten hangen speakers zodat men ook daar de ceremonie kan volgen. In de kerk wordt gezongen, gedanst, gehuild, gelachen en veel en mooi gesproken in een ceremonie die bijna drie uur zal duren. Vlak voor het podium ligt het in witte doeken opgebaarde lichaam van Hans Plomp, schrijver, ex-provo en een van de stichters van vrijplaats Ruigoord, vlak bij het Amsterdamse havengebied.

Naast het podium staat het schilderij dat kunstenaar Henny van der Vegt – hij portretteerde vrijwel alle prominente Ruigoorders – van Plomp maakte. Op het doek is hij afgebeeld in het groen, zijn ogen staan opvallend serieus voor een man die meestal breed lachend te zien was. Droevig bijna.

Plomp woonde sinds 1973 in Ruigoord. Hij vormde mede het karakter van de kunstenaarsenclave die vijftig jaar later nog steeds bestaat. Hans Plomp leed de afgelopen jaren aan prostaatkanker, die inmiddels was uitgezaaid.

Twee jaar geleden, op 78-jarige leeftijd, verscheen zijn laatste boek: The Art Of Dying – volgens Plomp zelf „een fijn en vrolijk boekje”. Net zoals Plomp een product van zijn generatie was, zo had Ruigoord niet in een andere tijd kunnen ontstaan. Zijn leven weerspiegelt daarmee een uniek stuk Amsterdamse geschiedenis.

Op zijn jongenskamer ontdekt Plomp, geboren in Amsterdam in 1944, het schrijven. Hij ontwikkelt de grote fantasie waar hij zijn leven lang plezier van zal hebben, voegt .