Ritual , het nieuwe album van de Britse producer en componist Jon Hopkins (1979) dat op 30 augustus uitkomt, is een 41 minuten durende symfonische reis vol intense muzikale wegen, dwars door diepe dalen van verstilling en over steile bergen van allesomvattend, transcendent geluid. Althans, er zit eigenlijk één enkele grote berg in, waar de luisteraar naartoe klimt. Een muzikale rivier, noemt Hopkins het zelf, met stromingen van ambient, maar ook flarden van klassieke muziek, trance en ritmische composities.

Toevallig doet ook de hogesnelheidstrein van Rotterdam naar Amsterdam 41 minuten over zijn reis. De minutenlang opgebouwde climax van Ritual is een ultieme explosie van synth-geluid. Op dat moment, na zo’n 25 minuten, stappen hordes toeristen de intercity binnen op station Schiphol Airport.

Waar de trein eerst vrijwel leeg was, golven er nu massa’s mensen doorheen, stoeiend met elkaar en hun enorme koffers. Dan, wanneer de trein weer rijdt, langzaam, op 28 minuten, valt de muziek een paar seconden stil. Stilte.

Terwijl we door de Schipholtunnel rijden, komen de mensen tot rust, en begint de muziek zacht te kabbelen. „Ik blijf het bijzonder vinden hoe muziek iets routinematigs als een treinrit van een compleet nieuwe dimensie kan voorzien”, vertelt Hopkins enthousiast vanuit een ligstoel in de zonnige, groene tuin van een hotel in het centrum van Amsterdam. Hij spreekt met ingetogen, kalme stem.

Denkt lang na voordat hij antwoord geeft. Blote voeten, tedere blik.