Elisa belandt na een racistische aanval in het ziekenhuis met een gebroken arm en blauwe plekken. Tijdens het onderzoek doet de arts een schokkende onthulling: ze is zwanger. Elisa en Rik zijn met stomheid geslagen.

"Baby?" vraagt Elisa verbaasd. De arts knikt. "Ja, u bent in verwachting.

Wist u dat niet?" De schok is enorm. Rik reageert verbouwereerd: "We hadden alles verwacht, maar niet dat ze zwanger zou zijn." Een echo bevestigt het nieuws: Elisa is al acht weken zwanger.

Het hartje klopt, maar Elisa is nog steeds in shock. Ze draait haar hoofd weg en worstelt met haar gevoelens. "Het is gewoon mijn fout.

Ik tel normaal altijd." Ze verwijst naar haar vruchtbare dagen, die ze bijhoudt om een mogelijke zwangerschap te voorkomen. Terwijl Rik probeert te troosten, blijft Elisa onrustig.

"Dit is niet oké. Het is mijn fout. Ik zei tegen jou dat het niet kon en ik geloofde dat ook echt.

" Haar bezorgdheid zit niet alleen in de onverwachte timing, maar ook in haar leeftijd. Eenmaal alleen zoekt ze op haar laptop naar informatie over zwangerschappen bij vrouwen boven de veertig jaar. Wat ze leest, beangstigt haar: een verhoogde kans op een miskraam, zwangerschapsdiabetes en complicaties bij de bevalling.

Ook wordt er gesproken over een grotere kans op vroeggeboorte en chromosoomafwijkingen bij het kind. De angst slaat toe. Ook Rik heeft het moeilijk met de situatie.

Tijdens een rondje hardlopen stort hij in. De onzekerheid over hun toekomst en de impact op hun relatie spelen door.