Een zwarte riem, een blauwe regenlaars, een grijze buis, een rode schoenzool. Ze liggen dinsdag naast elkaar uitgestald bij een zitting bij de Raad van State. Het zijn spullen die in verre landen worden gemaakt van Europese fabrieksresten pvc, zoals infuusbuizen die door een productiefout zijn afgekeurd.

Zulke partijen worden opgekocht door een Nederlands bedrijf dat het pvc reinigt, zeeft, vermaalt en op containerschepen exporteert naar verre landen waar er nieuwe spullen van worden gemaakt. Voor dat bedrijf, PVC Recycling Lelystad, „valt of staat alles” met deze procedure, zegt hun advocaat. „Maar ook door de rest van de recyclingbranche wordt deze zaak met argusogen gevolgd.

” Is het pvc ‘maalgoed’ dat het bedrijf exporteert afval, of is het een grondstof? Het exporteren van afval naar niet-OESO-landen is sinds een aantal jaar verboden. Maar dit is geen afval, betoogt het bedrijf, het is grondstof voor nieuwe producten. De Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) vindt op haar beurt dat dit onvoldoende is aangetoond.

De toezichthouder opereert zo streng dat het bedrijf „onrechtmatig wordt gedwarsboomd”, stelde de advocaat van PVC Recycling Lelystad in de rechtszaal. In Europa is er nauwelijks een afzetmarkt voor gerecycled pvc, nu er een conflict is met de ILT over export, staat de productie grotendeels stil. Het bedrijf heeft al ruim dertig mensen moeten ontslaan.

De uitspraak in deze zaak zal bepalen of „een heleboel schuldeisers nog bereid zijn om te w.