„ When you’re classically trained, but you just wanna shred ”, staat er bij een Instagram-video van cellist Raphael Weinroth-Browne (33). Daarin gaat de Canadees met de furie van een metalgitarist los op een Arabisch aandoende melodie. In een andere video staat hij headbangend te spelen voor tienduizenden mensen: hij is op wereldtour met de Noorse progressieve-metalband Leprous.

Scroll verder en je ziet hem improviseren met Siaka Diabaté, die de kora bespeelt, een harp-achtig instrument uit West-Afrika. En op zijn soloalbum Worlds Within (2020) horen we een eigen compositie, waarvan alle klanken – inclusief de percussie – van zijn cello komen, van ruige riffs tot etherische ambient-texturen. „Het is vaak een uitdaging om uit te leggen wat voor muziek ik maak: weliswaar cellomuziek, maar niet de klassieke muziek die veel mensen gewend zijn”, zegt Weinroth-Browne via Zoom, een dag na zijn 33ste verjaardag.

Die bracht hij door in de studio, want er is een tweede album met eigen composities op komst. Muziek van zijn beide albums speelt hij op donderdag 7 november op de Amsterdamse Cello Biënnale. Gewapend met ‘loopstation’ en effectpedaal geeft hij een soloconcert tijdens Cellofest , de concertlijn rond de cello in jazz, electro, rock en andere niet-klassieke genres.

Weinroth-Browne werd in zijn jeugd omringd door muziek in allerlei stijlen. „Mijn ouders hadden een grote muziekcollectie en we luisterden veel naar de universiteitsradio, die muziek van over .