De man gaf: een interview. Aan Nou, dan weet u het wel. "Hilversum is een in zichzelf gekeerde wereld.

Je hebt hier een Mart Smeetspad en een Tineke de Nooijplantsoen. En dat is dus geen grap, hè? Ik kom een beetje op voor de mensen in Ermelo en Goes, die met heel andere dingen bezig zijn.” "Je moet waarachtige belangstelling tonen.

Veel journalisten willen zelf op tv komen, praten als analist." "Ik ben juist het tegenovergestelde van ijdel, want ik zit bewust níét aan talkshowtafels en in podcasts. Weet je hoe vaak ik ‘nee’ heb gezegd? , .

.." "Ik ben toch gewoon Joep?" "Mijn kracht is misschien ook wel mijn makke: ik sta aan de zijlijn, ik observeer.

Het is de consequentie van mijn opvattingen." "Ik sta altijd meer op afstand. Ik zeg ook bewust nooit ‘Johan Cruyff Arena’ maar gewoon: Amsterdam Arena.

Als je de naam Johan Cruyff uitspreekt, dan hoor je erbij." "Het instrument media is zó fucking belangrijk. Maar wie zitten er aan de knoppen? Het is erg opportunistisch allemaal.

Kijkcijfers, clicks." "Mijn vader heeft later eens tegen iemand gezegd: ik dacht dat Joep het er altijd om deed, maar nu ben ik erachter dat hij gewoon een beetje anders is. Ik hield ook van Pink Floyd, terwijl mijn broer naar de top-40 luisterde.

" "Soms reis ik gewoon even naar Barcelona en terug. Kan ik meteen een slof sigaretten kopen." "Of ik beroemd wil zijn? Ik ga nooit naar barbecues, woon niet in Amsterdam, kom niet bij netwerkorganisaties.

Ik ben ook niet beroemd, ik ben beke.