Er is onthuld dat het Intergouvernementeel Comité van UNESCO het voorstel om Portugese paardrijkunst op te nemen in het Immaterieel Erfgoed van de Mensheid in overweging zal nemen. De Portugese paardrijkunst "onderscheidt zich door de manier waarop de ruiters zich kleden, het tuig dat afwijkt van andere scholen en de manier waarop het paard wordt gehanteerd". De Portugese Vereniging van Rasechte Lusitano Paardenfokkers, in samenwerking met de gemeente Golegã en Parques de Sintra, diende de aanvraag in voor het Immaterieel Erfgoed van de Mensheid.

Volgens de tekst in de aanvraag voor de UNESCO classificatie, zijn de beoefenaars verspreid over 20 landen op vijf continenten, met de grootste groep op de Portugese School voor Hippische Kunst (EPAE), in een gemeenschap van beoefenaars die zowel amateurs als professionals omvat. Volgens de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed, die sinds 2021 bestaat, "is Portugees paardrijden een praktijk die zich vertaalt in uitmuntendheid in paardenonderwijs, uitgedrukt in de uitvoering van high-school bewegingen en lucht, die is afgeleid van het onderwijs dat wordt beoefend in Europese academies voor paardrijkunst. Het heeft bijzonderheden die het onderscheiden, in de eerste plaats die welke afkomstig zijn van de werkende rijkunst van het stierenvechten en het stierenvechten, in het veld of in de arena, of in ruiterspelen".

Bovendien wordt in dezelfde notitie uitgelegd dat deze praktijk "belichaamd is in het werk dat sinds de 18.