'DNA' gaat over nalatenschap en verbeeldingskracht. Peter heeft in een vervallen Duits theater een scène opgenomen die zich zogenaamd in de toekomst afspeelt. "Die opening werkte op het toneel prima, maar als je die scène op televisie terugzag, werd het te eendimensionaal", legt hij uit.

"De opening die we nu hebben gedraaid voelt als een scène uit The Last of Us . Ik vind dat vet, zo'n proloog waarvan de kijker denkt: holy fuck , dat heb ik nog niet eerder gezien bij een theatershow." Peter speelde de voorstelling DNA meer dan 210 keer.

"Met zo'n tv-registratie sluit je een show definitief af", vertelt hij, "Ik hink altijd op twee gedachten. Ik wil de magie van het theater zo mooi mogelijk in beeld brengen. Maar het moet ook niet helemaal lukken, want anders komen mensen niet meer live kijken.

Uiteindelijk kan je nooit helemaal dat gevoel in beeld krijgen dat je hebt als je in zo'n volle zaal zit en collectief meeleeft met de verhalen en conferences." Critici en publiek prezen unaniem de scène waarin Peter analyseert hoe Nederland omgaat met pedofielen. Hij schaafde jarenlang aan deze monoloog van twintig minuten en is benieuwd wat de reacties na de televisie-uitzending zullen zijn.

"Op televisie gaat nuance sneller verloren, je moet dit betoog in zijn geheel horen", bepleit de cabaretier. "Maar ik vind dit oprecht een belangrijk verhaal, ik ga niets censureren." Ergens snapt hij het ook wel als deze conference op televisie anders wordt ontvangen dan in het theater.

.