Parijs-Tours is al meer dan 125 jaar oud en dus een van de oudste wielerklassiekers op de kalender. België boven in deze herfstkoers en ook de Nederlanders waren bijzonder succesvol in deze wedstrijd, die de laatste jaren een gravelkarakter kreeg. WielerFlits neemt je mee in de rijke historie van deze koers, waar een van de bekendste wielercitaten ooit is ontstaan.

Om de nieuwe wielerbaan van Tours te promoten besloot het Franse tijdschrift Paris-Vélo aan het einde van de negentiende eeuw een wedstrijd te organiseren onder de naam Parijs-Tours. Het betrof toen nog een amateurwedstrijd. Na een barre tocht van liefst acht uur was het Eugène Prévost die als eerste over de finish kwam.

Het organiserende Paris-Vélo sprak na afloop van een ‘een onverwacht en onverhoopt succes.’ Toch kwam er in 1897 geen tweede editie van Parijs-Tours, net als in 1898, 1899 en 1900. Vijf jaar na de eerste editie volgde een nieuwe uitgave van Parijs-Tours – met Jean Fischer als winnaar – maar daarna was het weer enkele jaren wachten.

We moeten de editie van 1906 beschouwen als een kanteljaar, want vanaf dan werd de klassieker jaarlijks georganiseerd. Dat ging wel gepaard met enkele veranderingen. Zo werd Parijs-Tours uitsluitend een race voor professionals en was L’Auto (deze krant had ook de Tour de France in zijn portefeuille) voortaan verantwoordelijk voor de organisatie.

Dit bleek de wedstrijd ook wel nodig te hebben en Parijs-Tours werd voorzien van nieuw elan. Daarbij vreesd.