Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In ’s rubriek durft een -lezer dat toch te doen. Deze week: Lydia (45) en haar man slapen al een jaar apart.

„Ik weet dat ik niet de enige ben. Dat lees ik weleens in van die onderzoeken over slaap die het nieuws halen. ‘Zoveel procent van de Nederlanders ’, of ‘Zoveel mensen kampen met ’.

Aandoenlijk snurken Nou, ik kan je vertellen, ik heb het allebei. Of nou ja, mijn man en ik slapen apart omdát hij snurkt. Dat deed hij vroeger al, toen ik hem net leerde kennen.

Maar dat waren tijden waarin we soms hele nachten op waren en urenlange gesprekken voerden, of waar de vlammen er vanaf spatten tussen de lakens. Als hij daarna snurkend in slaap viel, vond ik dat vooral aandoenlijk. Maar de heftige vlinders gingen voorbij en ook al ging dat over in houden van, werd dat snurken wel een dingetje.

Want Ryan kon echt zágen. Een heel bos ging er gemiddeld per nacht doorheen, en als hij op zijn rug lag, stokte hij weleens in zijn ademhaling. Onschuldig, maar het klonk behoorlijk onprettig en om eerlijk te zijn: charmant was het allerminst.

Oordoppen En toch, je woont samen, leeft samen, dus slaapt samen. Ik schafte oordoppen aan en als Ryan op zijn zij lag, viel het snurken mee. Zo kwamen we de nachten wel door.

Tot we echter kinderen kregen die zorgden voor gebroken nachten. Dan was ik al zó verstoord in mijn slaap, dat ik moeilijk terug in slaap kon vallen. Helemáá.